Čitajo wospjet basnje Petera Handkeho nańdźech jednu, pod titlom »Nowe nazhonjenja« (original hlej »Leben ohne Poesie« – »Žiwjenje bjez poezije«, přeł. R. D., str. 9–14), kotraž ma dźělne napismo »1952«. Zezda so mi, zo wopisuje tam situaciju po pohrjebje mojeje wowki. Widźach čorny wóz, před kotrymž bě wuj čornakaj zapřahnył, ze Šunowa do Ralbic jěć. Widźach sebje, krótko do wotchada w našej dobrej stwě stejacu, po tym zo běchu kašć na wóz stajili. Basnik pisa wo smjertnym strachu, kiž ma, po swójbnym prajenju w Korutanskej, čłowjekej huškanje po chribjeće słać. A prajidmo sej wospjetujo je so hólčec w stwě, hdźež bě wowka na marach stała, prěni raz dožiwjeneho smjertneho stracha dowobarać zamóhł.
Štó je basnik, kiž tole wě? Basnik z Korutanskeje. Něchtó, kiž je zdobom doma a cuzy w ródnej kónčinje. Basnik, přisłušacy słowjenskej mjeńšinje w Rakuskej, hdźež bydli jeje wjetšina blisko. Zamyslu so do słowa »mjeńšina«: mjeńšich, mjeńša, na mjeńšich maće kedźbować, jich wobwarnować, z mjeńšimi ma so chlěb dźělić, dajće mjeńšim doprědka stupić, zo bychu lěpje widźeli, štóž so pomjeńši, budźe powyšeny.
To a hišće wjele wjace móže mi serbšćina poskićić. A němčina? »Minderheit« měni we słowje tež minder. Minder bemittelt, minderwertig, minder zurechnungsfähig. To a hišće wjace ze słowa wučitam.
