na hłownej a wólbnej zhromadźiznje dnja 26. septembra 2020

Z poł lětom zapozdźenjom lětušu hłownu a wólbnu zhromadźiznu Maćicy Serbskeje koronapandemije dla nětko hakle přewjedźemy. A to je tež přičina, zo njejsmy po zwučenym wašnju na žurli Serbskeho muzeja, ale městna dla na wjetšej žurli Serbskeho domu tu w Budyšinje.

Za zjawne zarjadowanja płaća w mjezsobnym wobchadźenju znate předpisy, kotrymž mamy wotpowědować. Jedyn z nich rěka, zo měli zjawne zarja­dowanja jenož jednu hodźinu trać a tohodla smy so w předsydstwje rozsudźili, zo wšitke rozprawy – nimo rozprawy předsydy a finančneje – dočasnje w Rozhledźe wozjewimy. (hlej 09/2020) Prěni předsyda znowazałoženeje Maćicy Serbskeje, dr. Měrćin Völkel je wjace króć a rady naspomnił, zo steji Rozhlad w tradiciji Časopisa Maćicy Serbskeje

Dźěławosć z Domowinu: Na 19. hłownej zhromadźiznje Domowiny běchmy z třomi čło­nami wobdźěleni. Marka Cy­žowa skutkowaše w redakciskej komisiji sobu a poda diskusijny přinošk. Předsyda rěčeše k třom naležnosćam, wospjet, zo měł Serbski dom w Budyšinje jako towaršnostne, kulturne a poli­tiske srjedźišćo dale eksistować a zo so zjawnostne dźěło po­lěpšić ma. (Pokazka: Dźens na dźeń před 114 lětami bu Maćičny Serbski dom při Lawskich hrjebjach w Budyšinje poswjećeny. W ČMS z lěta 1904 čitamy pod nadpismom »Swjedźeń ›Serbskeho doma‹« mj. dr. słowa šolastika Jakuba Skale, sekretara MS: »Smy poswjećili ... swój dom, kotryž ma wot nětka być kaž widźomny pomnik swěrneho, horliweho, njewustawaceho dźěła ..., tak tež na wšě časy srjedźišćo idealnych próco­wanjow, narodnych a spomóžnych skutkow našeho luda.« – »Zhromadźiznu z wutrobnymi a horliwymi słowami postrowił a ... swoju wotewrjensku rěč měješe předsyda MS, biskop dr. Jurij Łusčanski. Po ... rozprawje sćěhowaše swjedźenski přednošk redaktora Časopisa Maćicy Serbskeje knjeza profesora dra. Muki wo połobskich Słowjanach ... Swjedźenska baseń ›Serbski dom w Budyšinje‹ J. Barta-Ćišinskeho skónči ›Dom Serbam k zbožu stać a kruty budźe, Hdyž w njebjesach ma škit a zakład w ludźe.‹«)

Jako publikacija Šleskeho instituta w Opolu wuńdźe loni kniha wo žiwjenju a skutkowanju serbsko-pólskeho archeologa Wójćecha Kóčki (1911–1965). Jeje awtor je w Serbach derje a zdawna znaty historikar Piotr Pałys (*1961), profesor a wotrjadnik za stawizny w mjenowanym statnym slědźenišću. Na zakładźe wobšěrnych rešeršow je wón nětko w nakładźe 150 eksemplarow nimale dospołnu zběrku dokumentow wozjewił, kotraž hłuboki angažement we Wownjowje narodźeneho slědźerja a jeho »rólu při wuhotowanju pólsko-serbskich kontaktow w prěnich pjeć lětach po Druhej swětowej wójnje« (s. 7) nazornje wobswětla. Zastupny dźěl − něhdźe třećina 143stronskeho wudaća − wobsahuje chronologiske předstajenje aktiwitow Kóčki jako narodny prócowar w krótkej dobje do załoženja NDR.

DIETRICH ŠOŁTA

▶ Festiwal šesćiměstow

Na 3. hudźbnym festiwalu »Přińć a woteńć«, pod patronatom sakskeje ministerki za kulturu a turizm Barbary Klepsch (CDU) organizowaneho wot spěchowanskeho towarstwa samsneho mjena, wustupichu z młodźinskim wokalnym ansamblom Studnja, swingband Kula Bula a wirtuozku na tereminje Carolinu Eyckec tež serbscy wuměłcy. Nimo toho postarachu so wot 10. do 22. awgusta w Budyšinje, Kamjencu, Zhorjelcu, Žitawje a Lubiju kaž tež w Hrodźišću, Rychbachu, Wósporku a Warnoćicach mjez druhim Kai Schumacher, duwo OMG Schubert, Konstantin Dupelius, Jerzy Owczarc, Luise Enzian a skupina Tango Misterio wo najwšelakoriše zynki wot eksperimentelneje elektroniki přez folkloru hač k rejowanskej hudźbje. Dalše programowe dypki běchu na přikład reje, performance, »muzikaliski rozmołwny salon« a čitanje ze znatym čěskim spisowaćelom Jaroslavom Rudišom. Njewěsteje situacije w zwisku z koronapandemiju dla běchu zarjadowarjo paralelnje planowali, tak zo mějachu zajimcy prěni raz składnosć, festiwal z pomocu livestreama sćěhować.

▶ Prapremjerje w Podstupimje

Braniborske towarstwo Nowa hudźba je wot 20. do 24. awgusta jubilejny 20. swjedźeń »Intersonancy« wuhotowało. W kulturnym domje «Sans titre» kaž tež pod hołym njebjom po zwukowej čarje w Podstupimskim nutřkownym měsće prezentowachu mjezynarodni komponisća swoje najnowše twórby. Mjez druhim zaklinčachu tež prapremjerje Jana Cyža a Sebastiana Elikowskeho-Winklera kaž tež rědko hraty kruch Ulricha Pogody. Nimo koncertow – jedyn z wjerškow bě naročna rekapitulacija sławneho rumo-akustiskeho eksperimenta Alvina Luciera »I am sitting in a room« – wopřijimaše festiwalowy program diskusije, stawizniski sympozij kaž tež wuměłske dźěłarnički, kotrychž wuslědki chcedźa we wobłuku lětušeje »Choćebuskeje hudźbneje nazymy« předstajić.

Sakske ministerstwo za kulturu a turizm je štwórty raz Myto Zejlerja spožčiło. Z 5 000 eurami dotěrowane wuznamjenjenje při­zna lětsa publicistce, muzikologowce a cyrkwinskej hudźbnicy Chrysće Meškankowej.

»Je mi wulka česć a zdobom radosć, zo spožča mi ze stron Swobodneho stata Sakskeje Myto Zejlerja 2020 za mój angažement na polu serbskeje rěče. Myto nima hišće dołhu tradiciju. Sakske knježerstwo z tajkim počesćenjom signalizuje, zo wobhladuje serbski lud jako awtochtony narod z prawom na runoprawosć. Skutkowanje serbskeje ciwilneje towaršnosće njepřewostaja swobodny stat tuž samoběhej, ale je spěchuje a samo hódnoći.

Widźu so dźensa tu jako zastupjerka mnohich aktiwnych w zašłosći, w dźensnišej demokratiskej dobje a zdobom jako impuls dawaca přichodnym generacijam. To rěka: dźěłać za towaršnosć tam, hdźež je trjeba a dołhož mocy dosahaja; wědomje a sebjewědomje prócu nałožić na dobro serbskeho ludu. A dokelž wučinja našu identitu po mojim měnjenju w prěnim rjedźe rěč, ma kóždy z nas swoje činić, zo ju přikładnje nałožuje a njeskomoli.

Handrij Zejler, po kotrymž bu tele myto sakskeho ministerstwa za kulturu pomjenowane, je swój čas jasnje spóznał, zo ma so serbska rěč jako srědk komunikacije dale rozwiwać. Wón sta so w dobje narodneho wozrodźenja ze załožerjom serbskeje literarneje rěče. Jeho tekst serbskeje narodneje hymny njejsu ženje změnić trjebali, a wón hodźi so z prawom jako bjezčasny wobhladować. Jeho poezija wuprudźa wonu lubosć k serbskej rěči, kotrejež nałožowanje ma so wot małosće zwučować a njesmě so tež po tym zanjechać.

Lětsa 15. septembra bě tomu 20 lět, zo zemrě w Praze horliwy a jara aktiwny přećel Serbow Bohumil Malotín. Zeznach jeho w lěće 1958 w Praze. Studowach tehdy na filologiskej fakulće Karloweje uniwersity, jako wón wo mni zhoni. Bórze smój so spřećeliłoj. Jeho zajimowaše wšo we Łužicy. Wosebje horliwje lubowaše Delnju Łužicu, delnjoserbski narod a jeho rěč. Tutu rěč sam nawukny. Zawěsće pohonjowachu k tomu tež styki z fararjom Herbertom Nowakom a jeho dźěćimi, kotrež přebywachu husćišo pola njeho na Nerudowej w Praze. Bohumil Malotín njewotpokaza ženje Serba, kotryž w Praze nóclěh pytaše, hačrunjež měješe na Małej Stronje jenož małe bydlenčko pod třěchu. Naju přećelstwo so ani po studiju slawistiki w Praze njepřetorhny. Často sym jeho z mandźelskej do Łužicy přeprosył. Tu zeznajomi so tež z druhimi Serbami kaž z Jurjom Młynkom, Janom Rawpom, Janom Pawołom Nagelom a dalšimi w Delnjej Łužicy.

Jako horliwy přećel Serbow hromadźeše wšo, štož ze serbskej rěču zwisowaše. Tak móžeše hač do lěta 2000 někak 1.170 serbsce spisanych eksemplarow knižkow, brošurkow a dokumentow ze swojeho zawostajenstwa měšćanskemu muzejej w Čěskej Lípje přewostajić, wšako běše tuta institucija po přewróće jeho najwažniše skutkowanišćo. Tak je tójšto skupinow Serbow, dźěći z prózdninskich lěhwow w Kytlicach, wučerske kolektiwy abo kulturne skupiny po Praze přewodźał a jim rozkładował a pokazał historisce sławne Praske pomniki a městna. Je so nimale na wšěch zarjadowanjach Towaršnosće přećelow Serbow we hłownym měsće wobdźělił. W 1990tych lětach dopisowaše tež pilnje do »Čěsko-lužického věstnika«, wosebje wo Delnjej Łužicy.

Hanka Šěnec – Ignac Wjesela je so 22. awgusta 2020 z Anna-Rosinu Selmer z Łaza­ (Laasow) zmandźelił. Njewšědny bě swjatk, dokelž běchu na nim serbske narodne drasty Hornjeje a Delnjeje Łu­žicy widźeć. Njewjesćinsku drastu Łaza – ze wsy njedaloko Wětošowa (Vetschau) – bě sej Anna-Rosina Selmer po fotach a zdźěla hišće po originalach znowa zešić dała.

› Serby w casu korona-krize

Wuhladko – MDR

11.07.2020 | 11.45 hodź.

› Wuskutki korona-krizy ­na NSLDź

› Nowa generacija młodych serbskich hudźbnikow

› Wjelči wědomostnik Pawl ­Lipič

› Interview z Gabrielu Mariju Šmajdźinej

Łužyca – RBB

18.07.2020 | 13.30 góź.

› Woglěd błośańskeje jsy Dešno

Wuhladko – MDR

01.08.2020 | 11.45 hodź.

› Farar Jan Malink rozžohnowany

› Nowy zwón za texaski Serbin

› Měrliwa rewolucija w Serbach

Lěta trajace njesprócniwe dźěło bywšeho lektora Ludoweho nakładnistwa Domowina Jana Krala je wunjesło nětko w LND předležacu knihu z titulom »Zelena radosć«. W njej poda so awtor na slědy přirodospytnikow. Přiroda před durjemi wabješe a pohonjowaše na přirodowědnym polu skutkowacych Serbow Hadama Bohuchwała Šěracha, Michała Rostoka, Jana Bohuwěra Mučinka, Michała Awgusta Krala, Jana Larasa, Korlu Bohuwěra Šěcu, Jakuba Nowaka-Horjanskeho, Měrćina Krala, Jakuba Lorenca-Zalěskeho a Juliusa Korlu Emila Rioty čas žiwjenja. Jan Kral je čitarstwu zbliži. Podawa žiwjenjoběhi a originalny tekst z jich pjera. K tomu přidruža so swójske zhladowanja na přirodne zjawy, kiž je jako wjesny hólčec, student biologije a zahorjeny zahrodnik sam nazhonił a wobkedźbował.

Berlinski hudźbny label takatak records je loni digitalnje wozjewjenu EP »Halfway reveries« duwa Hara Crash nětko tež jako winylowy zynkonošak wudał. Tačel wopřijima dohromady štyri spěwy, dwaj jendźelskej a dwaj serbskej. Hudźba a teksty su z pjera spěwaceje a na keyboardźe hrajaceje Uty Šwejdźic a Mirtcha Mirschinskeho, zamołwiteho za synthesizery a programowanje rytmow. Wuwzaće je titul »Bali«, kotrehož lyriski zakład twori baseń Maksymiliana M. Nawki »Mój Bali«.

Estetisce dopominaja twórby Hara Crash nic jenož markantneho hłosa dla na dotal poslednju CD »Ćeknjenaj« skupiny Berlinska dróha. Přiwšěm wuwiwataj wuměłcaj cyle swójsku notu a dawataj swojej hudźbje dychać. Minimalny techno runje tak lochce zaplećetaj kaž opulentnje aranžowane fragmenty goth rocka resp. post-punka, decentnje jewitej so nimo toho eksperimentalna musique concrète, hypnotiski dub (žanr). Rezultat hodźał so najlěpje z hesłom indietronica wopisać. Limitěrowana tačel inkluziwnje koda za download je mjez druhim w Budyskej Smolerjec kniharni na předań.

▶ Spěchowańske myto Bogumiła Šwjele

W slědnem wudaśu Rozhlada rozpšawichmy wó pósćenju Maśicnych mytow. Smy pak zabyli na wuznamjenjoneju spěchowańskego myta Bogumiła Šwjele pokazaś. Z nim wuznamjeništej se Jennifer Kretschmar za źěło »Das Leben und Wirken Mato Kosyks in Deutschland und Amerika« a Fritz-Erich Schewelis za źěło »Šanse za WITAJ-góle w towarišnosći«.

▶ Mjezynarodny wuměłski projekt

»Czytelnia Szkicowników« rěka wuměłski projekt, kotryž wobhladuje skicy a skicowe knihi jako wažny dźěl wuměłstwa. K tomu su so wot 2015 wustajeńcy a akcije w Krakowje, Częstochowje, Lublinje, Zakopane, Opole a Rzeszówje přewjedli. Nětko pytataj iniciatoraj wuměłcow z Pólskeje, ze Słowakskeje, z Čěskeje a Łužicy, kotřiž bychu pod hesłom »Jedne lěto w žiwjenju« přez cyłe lěto 2021 skicy zhotowili. K tomu je 2022 wustajeńca w Krakowje planowana. Akcija ma tomu słužić mjezynarodne kontakty mjez wuměłcami nawjazać a wudźeržować. Zajimcy móža so pola Adama Rokowskeho (http://www.artpower.pl/adam-rokowski/a60/) abo Szymona Wiatra (https://szymonwiatr.pl/) přizjewić. Dalše informacije k wuměłskemu projektej nańdźeće tež pod https://www.facebook.com/CzytelniaSzkicownikow/.

Maćica Serbska dyrbješe koronapandemije dla swoju za 21. měrca 2020 planowanu hłownu a wólbnu zhromadźiznu krótkodobnje wotprajić. Předwidźane je, ju sobotu, 26. septembra 2020, ze skrótšenym programom nachwatać. Předsydstwo je rozsudźiło, zo matej so jenož rozprawa předsydy a financna rozprawa na zhromadźiznje čitać. Rozprawy sekcijow wozjewja so tohodla lětsa wuwzaćnje w Rozhledźe.

Rozpšawa Maśice Serbskeje

29.5.2019 jo se wótměła głowna zgromaźina Maśice Serbskeje w Serbskem domje w Chóśebuzu. Pśednosował jo René Šusteŕ k temje »Kóńc brunice we Łužycy – aktualne tšojenja a perspektiwa«. Pó žywej a teke mjazy Serbami kontrowersnej dis­kusiji su se dalšne pśedewześa tematizěrowali, ako na pś. wobnowjenje rowa dolnoserbskego literata a ceptarja Frycha Rochy. Cesne zarědowanje na poł­dnjowem kjarchobje jo było 30. septembra 2019 w zagronito­sći pomnikoweje kupki pśi mě­sće Chóśebuz. Maćica Serbska jo to financielnje pódpěrała.

Někotare z našych cłonkow su pomagali pśi knigłowem projekśe k žywjenju a statko­wanju něgajšnego ceptarja Kita Šwjele. Chronikaŕ w Skjarbošcu (Schorbus) a cłonk tamnjejšego domowniskego towaristwa, kněz Dietmar Schulze, jo woluminozne knigły 27. februara 2020 w Serbskem domje w měsće prezentěrował. Wón jo teke wjeliki późěl na tom měł, až jo se stela za něgajšnego redaktora »Bramborskego Serbskego Casnika« a serbskego kantora w tej jsy nastajił. Teke how su cłonki Maśice pśi spisanju dolnoserbskego teksta wobradowali.

Skóro (8. septembra) móžo prof. dr. sc. phil. Dietrich Scholze-Šołta, wót septembra 1992 do janua­ra 2016 dłujkolětny direktor Serbskego instituta, swěśiś swój 70. narodny źeń. Z toś tym ju­bilejom glěda wón rowno­cas­nje slědk na pśisamem pěś lět na wuměńku. W tom casu jo lite­rarny wědomnostnik, pśestajaŕ a lektor dalej kradu aktiwny był na swójom fachowem pólu.

1950 w Budyšynje naroźony Dietrich Scholze njepóchada ze serbskeje familije a jo pó abiturje nejpjerwjej pśełožowanje (Sprachmittler Polnisch/Russisch) w Barlinju studěrował. Pó rěcywědnem a polonistiskem diplomowem źěle jo se wósebnje z pólskeju literaturu zaběrał. Na toś tom pólu, lěcrownož něnt ze stawizniskim wusměrjenim, jo nastała jogo disertacija (1980). Teke z habilitaciju w lěśe 1988 jo wóstał tomu śěžyšćoju zwěrny: »Polnische Dramatik im 20 Jahrhundert: Traditionen – Poetiken – Wirkung« (wěcej k tomu gl. Franz Schön: Dietrich Scholze-Šołta zum 65. Geburtstag, w: Lětopis 62 (2015) 2, b. 163– 166).

Za dłujkolětnu polonistisku źěłabnosć jo D. Šołta 1999 wusoke statne cesćenje, ryśaŕsku kśicu Zasłužbowego rěda Pólskeje republiki, dostał.

Serbskej rěcy a tematice jo Dietrich Scholze-Šołta se pśiwobrośił wót 1980tych lět. Južo 1986 jo chopił statkowaś ako redaktor sorabistiskego casopisa Lětopisa (tegdy za rěd D: Kultura a wuměłstwo). Pózdźej – wót drugego zešywka 1993 až do 2015 – jo był jogo šefredaktor. W tom lětźasetku jo załožył swój pśiběrajucy sorabistiski profil. Toś jo se mógał 1991 wuspěšnje procowaś wó pśistajenje w nowem (k prědnemu septembroju nowo załožonem) Serbskem instituśe, pópšawem ako wjednik tegdejšego wótźělenja »Kulturne a socialne stawizy«, ale skóńcnje ned teke ako institutny direktor. 1997 su jogo dodatnje za honorarowego profesora za sorabistiku na Lipšćańskej uniwersiśe pówołali.

Alfons Wićaz, diplomowy slawist a žurnalist, kulturnik-organizator a iniciator wjesneho a profesionalneho kulturneho žiwjenja je pjatk, 24. julija, swoje 75. narodniny woswjećił.

Wot 1964 hač do 1969 studowaše w Lipsku slawistiku, angažujo so hižo jako student za serbsku kulturu. Foto z Noweje doby w mojej ruce pokazuje jeho jako dirigenta studentskeho chora. Žadyn dźiw, Alfons Wićaz běše wšak wot 1956 štyri lěta spěwar pola kapałnikow w Drježdźanach, Jurij Winar bě so wo to postarał. Dokelž njebě w Drježdźanach serbšćinu wuknyć móhł, jeho do Choćebuza na tamnišu Serbsku rozšěrjenu wyšu šulu pósłachu. Spěwaše smjerć rady dale, ale započa jako šulerski korespondent Noweho Casnika tež pisać a załoži měsačnu stronu »Ze SRWŠ Chóśebuz«. Z jednej nohu bě so do nowinarstwa zwažił.

Čłowjek móhł sej myslić, njeznajo tehdyše tež w Serbach rozšěrjene politiske wašnička, zo nadeńdźe z tajkim pozadkom po Lipšćanskim studiju lochce dźěłowe městno we Łužicy. Hdy njeby Alfons Alfons był, da haj, ale wón so rady ze słowom a dušu do naležnosćow tykaše, kotrež so mnohim njelubjachu. A byrnjež corpus delicti jeno trochu selena serbska spěwana kołbasa była, něhdy indic žiweho kritiskeho studentstwa. Pokuta za tajke njesłyšane lózystwo dyrbi być, sej zastojnicy w Budyšinje prajachu. Alfons wosta poł lěta bjez přistajenja, z lubej nuzu w piwarni dźěłajo abo jako korektor w serbskej ćišćerni teksty korigujo.

Hanka Šěnec – Performance serbskich maturantkow składnostnje němskeje premje­ry inscenacije »Greta« NSLDź