▶ Nowe wobliča w radźe

14. decembra wuzwoli Zwjazkowe předsydstwo Domo­winy Susann­ Šenkec, Juliana Nyču, Bjarnata Cyža a Daniela Měrćin­ka jako hornjo­serbskich rjadnych čłonow rady Załožby za serbski lud w dobje 2019–2023. Zastupjerjo budu Marko Dźi­sławk,­ Lu­bi­na Malinkowa, Katharina Jurkowa a Marlis Młynkowa. Dolnoserbskich cłonkow jo bram­borska serbska rada 23. januara wuzwó­liła. Su to Mar­cus Końcaŕ a Frank Ko­syk­ ako pórědnej cłonka a Diana-Susanne Šejco­wa a Babette Zenkerowa ako zastup­nej cłonka.

▶ Do daliny

Kóńc lěta 2018 jo wujšła nowa­ cejdejka kupki »Kupazukow« serbskeje grafikaŕki a muzikaŕki Marion Kwicojc z Lipska, na kótarejž zma­kaju se mjazy drugim stare serbske (kaž wójnski kjarliž Padnjo­ny pan), šotiske a staronimske spiwy. Cejdejka jo na pśedank w chóśebuskej Lodce abo pla wudawaŕki, glědaj internetowy bok kupazu­kow.jimdo.com.

▶ Dwurěčny Wótčenaš

Hodowny koncert­ Chróšćanskeho cyrkwinskeho chóra dožiwichu wosadni a hosćo 6. januara. Na koncerće wobdźělichu so dźěći serbskeje a němskeje šole. Kónčny spěw »Baba Yetu« překwapi jako dwurěčnje w suahelšćinje a serbšćinje spěwany Wótčenaš. Dujerjo pod nawodom Jurja Jakubaša a organist Syman­ Donat wokalistow přewodźachu. W Ralbicach wobrubi chór »Delany« pod Pawołom Šołtu­-Kulow­skim nyšpor na Třoch­ kralow. Tam zaklinčachu nimo serbskich hodownych kěrlušow tež ruske­ a čěske pěsnje.

W Serbskim seminarje w Praze wotmě so 30. nowembra 2018 III. Praski sorabistiski sym­pozij, zarjadowany wot Towarstwa přećelow Serbow z pod­pěru magistrata čěskeje stolicy. Tema bě Jan Pětr Jordan (1818–1891), wuznamny akter serbskeho narodneho wozrodźenja a jeho doba. Na tutym mjezynarodnym wědomostnym zeńdźenju wustupichu z přednoškami ze serbskeje strony třo Maćicarjo a direktor Lipšćanskeho sorabistiskeho insti­tuta, třo wědomostnicy z Pólskeje, z čěskeje strony zastupjerjej akademije wědomosćow, třo z Karloweje uniwersity a serbofil z Libereca.

Měrko Šołta poda k hižo husto wobjednanemu přirunanju Smoler a Jordan nowe aspekty a druhi wid na rozwiće narodneho hibanja, na př. kak Jordan jako moderny žurnalist, nakładnik a uniwersitny docent něšto staršemu Smolerjej pokaza, zo njedyrbi so kaž Zejler stać z duchownym w serbskej holi, ale móže so zeži­wić jako swobodny literat a wučomc. W Lipsku w redakciji Jorda­nowych lětopisow přiswoji sej know-how za swoje pozdźiše redaktorske a přede­wzaćelske dźěło. Napjatu stawiznu poćaha mjez Zejlerjom a Jordanom wobswětli dr. Franc Šěn w zwisku z nastaćom a wudawanjom Jordanoweho serbskeho tydźenika a kulturneho měsačnika. Zamóžnosć Jordana jako literarny kritikar pokaza Šěn na přikładźe wěcywustojneje recensije Zejlerjoweje ly­riki.

Před sto lětami, 1919, postaji měrowa konferenca powójnski porjad w Europje. Na rozpadankach starych imperijow nastachu wosebje na wuchodźe kon­tinenta nowe staty, tež w bjez­posrědnim susodstwje serbskeje Łužicy. Někotři zastupjerjo Serbow widźachu w njewěstym času jónkrótnu składnosć, samostatnosć swojeho ludu zwoprawdźić, při čimž běchu wosebje njespokojom ze stawom serb­skeho kubłanja. Kajku podpěru w serbskim ludźe mějachu, njebě tehdy a njeje hač do dźensnišeho jasne. Zo bychmy na tutu dobu spominali, zběramy w přichodnych čisłach skrótšene wurězki ze serbskich medijow toho časa, kotrež za sebje rěča.

Serbske Nowiny, 01.02.1919:

Dźělenje Łužicy wot Němskeje.

Přećiwo protestam sakskich łuži­skich wyšnosćow staj předsyda Serbskeho narodneho wuběr­­ka, Bart, a jeho sekretar Bryl, slědowace wozjewiłoj: [...] Zjednoćenje hornjołužiskich a delnjołužiskich Serbow w přichodnym so sam zarjadowacym serbskim kraju [...] je tak derje kaž dokonjana nje­pře­měnliwa woprawdźitosć. [...] My jenož wulkotnu hodźinu swětoweho wobroćenja wužijemy. [...] Jenož ći, kotřiž žałoznu časowu chutnosć njerozumja, njech wěrja, zo móža ze šćer­ćacymi słowami a papjernymi protestami swětowy časnik wróćo stajić. [Bart, Bryl; w Budyšinje, 25. januara 1919]

Zrudna powěsć dóńdźe do Łužicy, zo je dr. Alfred Krawc-Dźěwinski 15. decembra 2018 po dlěšej chorosći doma w Berlinje zemrěł. Jako připóznaty filmowy wědomostnik a diplomowy wuměłstwowy stawiznar je wón spomóžnje a wulce wuspěšnje za swój serbski narod skutkował. Njeje lochko jeho wobšěrne skutkowanje we wšelakich wobłukach hódnoćić, po času hakle zwěsćimy, hdźe nam jeho dobre słowo, jeho wšelakore ideje a dźěło faluja.

Dnja 7. februara 1934 je so wón na »połburskim statoku« w Dźěwinje jako syn domjacneje a hórnika, kotryž dźěłaše w brunicowni, narodźił. We wójnskim času wopyta dwurjadownisku wjesnu šulu. Hižo jako hólčec rysowaše rady na kromach nowin »Grüne Post«, kotrež Krawcec abonowachu. To běše snano přičina, zo da mać jeho na molerja na škleńcu w bliskim Derbnje wukubłać. Nan je w poslednich dnjach wójny zahinył, tak zo měješe mać Alfreda a młódšeju dźowku a syna sama wobstarać. Po lětomaj wukubłanje jako škleńcowy moler 1951 wotzamkny. Dokelž jemu molowanje jednorych smužkow na palencowe škleńčki hižo wužadanje njebě, wjeseleše so, jako »Domowinski funkcionar« jeho na ABF (Dźěłaćersku a bursku fakultu) do Lipska nawabi. Wone tři lěta mjez serbskimi studentami w Sorabiji dožiwi to nawopačne, štož jako wudmo doma na wsy słyšeše: »Die Wend’schen sind keene Menschen.« Tu sej swój serbski pochad wuwědomi a so zahorjeny na studentskim žiwjenju wobdźěli. Serbsce je hižo doma nawuknył a pola Jura Hantša w Slepom, kiž swobodnu ewangelsku wosadu nawjedowaše, kotrejž Krawcec přisłušachu. Pozdźišo tež wučer Hanzo Kulink »spytaše nam město rušćiny slepjanšćinu do mozow zašćěpić«, so Krawc dopomni. »Hišće wjetši wliw na mnje měješe burski misionar Lobo Kowal z Brězowki, kotryž we wosadźe nabožinu podawaše.«

1954 poda so na studij stawiznow wuměłstwa při Humboldtowej uniwersiće do Berlina, připódla wopytowaše wuměłstwowu šulu we Weißensee. Po diplomje přistaji so na lěto w Domizniskim muzeju we Łukowje. Po lětach jako swobodnje skutkowacy wuměłstwowy wědomostnik a přełožowar běše wot 1962 docent na Wysokej šuli za film a telewiziju w Babelsbergu, hdźež nawjedowaše sekciju za filmowe slědźenje. Na Humboldtowej uniwersiće zakitowaše 1963 wuspěšnje swoju promociju. Po dwanaće lětach přiwobroći so Krawc stawizniskemu slědźenju a přistaji so jako wotrjadnik w Statnym filmowym archiwje (SFA), zwotkel wuńdźechu wjacore publikacije wo filmach a jich stawiznach. Wusahowace je jeho dźěło jako wudawaćel wobšěrneho leksikona »International Directory of Cinematographers, Set- and Costume Designers in Film« wo filmowcach a wuhotowarjach, wušłym w 12 zwjazkach wot 1986 do 1992. W nadawku Mjezynarodneje federacije filmowych archiwow (FIAF) wuda zwjazkaj encyklopedije »Encyclopedia of film directors in the United States of America and Europe« (1993). Krawc słušeše w tutym zjednoćenstwje wot 1975 do małeje skupiny aktiwnych čłonow z NDR a bě wulce připóznaty. Jemu so samo poradźi, jedne z kóždolětnych zetkanjow 1974 do Budyšina přeprosyć a mjezynarodny kongres tule přewjesć, zo by so gremij ze Serbami zeznajomnił. SFA bu po přewróće do Zwjazkoweho filmoweho archiwa přewzaty, a tež na »přewzaću« bě Krawc wobdźěleny a wužadany.

▶ Pomnik Kitoju Šwjeli

W Skjarbošcu su 3. nowembra 2018 wuswěśili pomnik za casnikarja a ceptarja Kita Šwjelu (1836–1922), nana fara­rja Bogumiła Šwjele. Něźi sto­ luźi jo pśišło na swětocnosć a dwójorěcnu namšu we jsy statkowanja Šwjele ako ceptaŕ. Wó Šwjeli a pśigótach za pomnik su powědali Dietmar­ Schulze, kótaryž jo ze swojeju žeńskeju Reginu projekt nastarcył, wuměłc Hans-Georg Wagner, fararka Katharina Köhlerowa a Christiana Piniekowa.

▶ Romantica

We wobłuku nakupowanskeho a dožiwjenskeho wječora »Romantica« 3. nowembra 2018 čitaštaj zapó­słanča Zwjazkoweho sej­ma­ Caren Lay a sorabist Dietrich Šołta w Muzeju Budy­šin z romanow a biografije Jurja Brězana. Před Serbskim domom wuhotowaše młodźinske radijo­ Satku­la we wotměnje z rejowanskej šulu Mühlmann program a prezentowaše serbsku hudźbu z nowymaj rozhłosowymaj spěwomaj Christopha Cyža a Gabriela Mommera a přehladku tobołow z módroćišćom.

▶ »Stary lud« w Budyšinje

4. nowembra 2018 wotewri so w Budyskim Serbskim muzeju z 160 hosćimi nowa wustajeńca wo žiwjenju Łužičanow a Milčanow. Zawod do wustajeńcy a přednošk podachu direktorka muzeja Christina Boguszowa, stawi­znar Matthias Hardt a kuratoraj Andrea Pawlikowa a Peter Kornelius Kusch. Mario­n Kwicojc ze skupinu Media Noctis zahajenje hudźbnje wobrubi a čłonojo dźěłoweje skupiny »Stary lud« z Dešna předstajichu rjemjesła zažneho srjedźowěka.

Pólskorěčne wobrazy wo žiwjenju a skutkowanju čłonow Nawkec swójby su, wothladajo wot 15stronskeju studijow k Michałej a Antonej Nawce, wšitke krótke, zhusćene, ale z fachowymi citatami podkładźene. Spušćomna bibliografija něhdźe 50 serbskich žórłow sćěhuje na kóncu knižki, kiž wobsahuje na 72 stronach tež portrety wobjednanych wosobow, potajkim po rjedźe dale portrety dźěći Achima, Błažija, Ludmile a wnučkow Boženy a Tomasza Nawkec kaž tež Měrka a Michała Šołty. Tući wubrani su wopisani jako tworićeljo serbskeje literatury, hudźby, molerstwa abo publicistiki. Kościów wuzběhuje zasłužby »seniora«, kotrehož jako »njeparujomneho w swojej dźěławosći za Serbow« (str. 10) woznamjenja, dokelž je swoje žiwjenske ideale potomnikam skutkownje sposrědkował. Sebjekritisce awtor přida, zo njejsu jeho biografiske hódnoćenja perfektne, ale maja dobry zaměr. Skromne, popularne wudaće přinošuje k tomu, zo so wědomje wo serbskej duchownej kulturje w susodnym kraju skrući. Přetož kaž w poslednjej sadźe w bibliskim duktusu rěka: »Temow je wjele, ale kmanych publicistow [wo Łužicy] mało.«

▶ Nowe pomniki planowane

Pomnikowy wuběrk Maćicy Serbskeje zaběraše so na swojim wuradźowanju spočatk decembra mjez druhim z planami Koslowčanow, postajić pomnik k wopomnjeću zničenja swojeje wjeski w poslednich dnjach Druheje swětoweje wójny. Wuběrk wočakuje, zo so w tutym zwisku­ tež na akciju Serbskeje młodźiny »Natwarjamy Koslow­« skedźbnja. Dale wura­dźowachu wo nowym pomniku při rowje fararja a domiznowědnika Herberta Cerny na delnjołužiskich Górach­, wo informaciskich taflach wo Bogumile Šwjeli we Wochozach kaž tež wo pře­ću, narowne pomniki wuznamnych serbskich wosobinow jako kulturne pomniki ze strony stata škitać dać.

▶ Rěč a nałožki najwažniši za­kład

Na naprašowanju Domowiny, kotrež bě zašła hłowna zhromadźizna třěšneho zwjazka do nadawka dała, wobdźěli so w nazymje 1.160 ludźi, při čimž njebě někak štwórćina z nich čłon Domowiny. Rěč a nałožki su po měnjenju wjace hač 90 procentow wobdźělnikow najwažniši zakład za přichod serbskeho ludu; jich zachowanje a daledawanje měješe runje telko wobdźělnikow za hłowny nadawk třěšneho zwjazka. Serbow politisce zastupować žada sej 75 procentow wot Domowiny. Zamołwići maja naprašowanje najebać to­horunja zapo­dateje kritiki za wul­ke dobyće.

Lońska Schadowanka 1. decembra 2018 jo był mój debit ako gósć. Som južo žedne raze dožywiła to zajmne tšojenje w Budyšynje, ale akle łoni jo se mě­ raźiło raz do Chóśebuza woglědaś. Som była narska na kulturny program a teke na rejowanje pó rytmach serbskeje muziki. Cerwjena nitka Schadowanki su ga zmakanja ze sobuwuknikami, ceptarjami, wósobami zjawnego serbskego žywje­nja – stakim woplěwanje kontaktow. Jo rědnje, schadowaś se raz wob lěto, wuměnjaś nazgónjenja, spominaś na stare case a wózjawiś pśichodne plany­. Schadowanka jo teke wita­na góź­ba serbski powědaś za wšych, kótarež howa­cej wšednje nimski powědaju.

Dwójorěcna moderacija jo wjadła gósći do swětosneje atmo­sfery. Schadowanka jo se zachopiła z wjelgin dobrym wustupom chora Dolnoserbskego gymnaziuma, kótaryž jo wabił pśiglědowarjow do zgromadnego spiwanja pěsnicki »Every­body loves­ saturday night« w něko­tarych rěcach a ze spiwanim »Serbskeje jěš­ni­ce«. Pótom jo Serbski młodźinski ansambl z Budyšyna zagrał kuse tradicionalneje serbskeje muziki z dudami, małymi a wjelikimi serbskimi guslami. Na to su wuknice DSG prezentěrowali mo­do­wu pśeglědku: elementy dolnoserbskeje drastwy, nałožowane w nacasnej moźe. Projekt jo nastał­ pó wuměnje wuknikow Erasmus-programa, ako jo mło­źina z Chó­śebuza na woglěd do Norwegskeje dojěła. Młode designerki 12. rědownje su pśiznali, až jo nadawk­ był śěžki, pśeto njejsu do togo wěźeli, kak se šyjo ze šyjarneju mašinu. Tola kóńcny wuslědk proce jo pozitiw­nje za­ła­pił a zagórił wuknikow a pu­blikum. Studenty sorabistiki z Lipska su pósłali za Schadowanku jaden wideo, kenž jo se na płachśe pokazał. Wóni su skeč pśedstajili z nadpisom: »Daj mě jadno źowćo.« To jo była parodija telewiznego programa, źož muski wubjerjo žeń­sku z tśich kandidatkow pó stajanju pšašanjow. Skeč mó­žośo se woglědaś na YouTube. Wjerašk Schadowanki jo był wu­stup młodeje kupki The Good Soul Project, kótaraž jo zagóriła z pśedstajenim nacasneju dolnoserbskeju pop-titelowu, stwórjoneju w lěśe 2015. Last but not least jo teke duo LeDazzo publikum kradu wobguslował. Studentku a jazzowu spiwarku Lenu Hauptmannojc jo na koncertowej gitarje wirtuoznje pśewóźował Dan Baron. Wónej stej mjazy drugim pśed­stajiłej nowu jazzowu kom­poziciju na baseń Miny Witkojc. Se wě, teksty móžomy cesto lěbda rozměś. Ale organizatory (DSG a Załožba za serbski lud) by pśi kon­ci­pěrowanju programa mógali na to źiwaś. Kaž pśi spiwach chora DSG, pśi pśed­stajenju modoweje pśeglědki a pśi pokazanju skeča by technika se mógała wužywaś, aby se teke druge spiwane teksty šlagrow na płachtu projicěrowali a lěpše rozměśe serbskeje poezije by toś móžne było.

Poprawom je klasiski schadźowankar wulkomyslny ambiente Budyskeje »Króny« zwučeny. Lětsa běše to hinak. Jeničku alternatiwu za wupad tutoho zarjadowanišća, nimo sportownjow, skićeše Budyske dźiwadło. Hladajo na nowu městnosć běchu tuž mnozy wopytowarjo wosebje wćipni na lětušu 144. schadźowanku.

Hižo w předpolu běše zarjadowanje nimale wupředate. Hosćo pjelnjachu sobotu wječor poněčim dźiwadło. Hornja etaža skićeše dobru móžnosć za prěnje bjesady. Po trójnym klinkanju zahaji so zdypkom w 19.00 hodź. program, při čimž běše njezwučene, zo mějachu šije w běhu programa suche wostać.

Zahajenje programa bjez słowow běše nowum. Jeničce z pomocu plakatow rozmołwještaj so akteraj z dobrymi pointami a prěnje posměwki z publikuma kreatiwny start mytowachu. Po tym přewzaštaj Katharina Pöpelec a Richard Nowak, znataj ze Smjerdźečanskeje rejowanskeje skupiny respektiwnje jako elewaj Němsko-Serbskeho ludoweho dźiwadła. Jeju jewišćowa nazhonitosć běše zakład za dobru a přijomnu připowědź, kotraž spleće jednotliwe přinoški do cyłkowneho programa.

Nowe zynki Měrćina Weclicha přednjese 1. serbska kulturna brigada pod nawodom Friedemanna Böhme. Sylny zaćišć zawostaji impozantna ličba sobuskutkowacych a interpretacija třoch modernych a zajimawych twórbow. Kritiski duktus Weclichoweho spěwa pohnu k přemyslowanju wo aktualnych socialnych zjawach kaž njesprawnosći w towaršnosći, kotrež so w nim jewjachu.

Město Sighişoara (hungorski Segesvár, nimski Schäßburg) we wutšobje Sedymgórskeje, kótaregož historiski centrum wót 1999 k swětowemu kulturnemu derbstwoju UNESCO słuša, jo pla turistow znate pśedewšym ako (pózdatne) rodne městno sławnego wjercha Vlada III. Drăculea. Cłonki kulturneje kupki »Serbska reja« z Lipska/Chóśebuza – Gregor Kliem, Fabian Jacobs, Beth Fogleman, Robin Brück a Clemens Isensee, ako su ze mnu dnja 20tego awgusta z najmjetym małym busom do Sighişoara jěli – pak njejsu byli na slědach togo kšejłacnego groby Dracula. W koferowem rumje smy sobu pśiwjadli kopicu muzikowych instrumentow a samo pór głažkow z błośańskimi górkami – ale žeden kobołk. Wjeliki event, kenž jo nas dotam pśiwabił, jo był interetniski festiwal »Proetnica«, kenž jo lětosa južo k 16temu razoju w Sighişoara etnokulturnu wjelerakosć swěśił. Kulturne kupki wšyknych 20 rumuńskich mjeńšynow (mjazy nimi na pś. Hungory, Roma, Grichy, Pólaki, Ruteny a Tatary) su tam wót 22. do 26. awgusta ze spiwanim a rejowanim wustupili. A lětosa jo tam k prědnemu razoju teke kupka ze serbskeju kulturneju slězynu wustupiła: Serbska reja. Ale kak jo se to wušykowało?

Zapozdźena dóńdźe z Texasa powěsć do Łužicy, zo je 21. julija 2018 we Winchesteru blisko Serbina w starobje 89 lět zemrěł germanist dr. Joseph Wilson. Rodźeny 11. oktobra 1928 w Houstonje studowaše na Rice University w ródnym měsće němčinu, šwedšćinu kaž tež starogermaniske rěče a literaturu. Studij pokročowaše w Stockholmje. Po promociji na Stanford University w Kaliforniskej wučeše wot lěta 1954 do 1998 na Rice University w Houstonje rěče. K jeho wědomostnym publikacijam słušeja studije wo němskej a starogermaniskich rěčach a wo texaskej němčinje.

Wjele lět wěnowaše so přełožowanju Serbinskich cyrkwinskich knihow. Z wědomostnej dokładnosću přenjese rukopisne němske zapiski fararjow Jana a Hermana Kiliana wo křćeńcy, konfirmaciji, zmandźelenju a smjerći wosadnych do jendźelšćiny. Křćenske a konfirmaciske registry wuda Serbinska wosada jako knihi, kotrež słuža dźensa zajimcam jako zakład za swójske slědźenja. Dale přełoži žiwjenjoběhi zemrětych wosadnych, kotrež bě Jan Kilian w prěnich lětach serbsce napisał a k wopomnjeću na kemšach přednjesł. Pokazki z nich bě Joseph Wilson 2004 w Rozhledźe wozjewił.

▶ Wuznamjenjenja Domowi­ny

5. oktobra přepoda předsyda Domowiny Dawid Statnik w Budyskim Serbskim domje Myta Domowiny a Čestneho znamješka Domowiny. Z Mytom Domowiny wuznamjenichu so Bjarnat Rjentš z Chośebuza, Hilža Mehrowa ze Sulšec a Alena Kubánková z Budyšina. Myto Domowiny za dorost spožči so skupinje Deyzidoxs kaž tež skupinje Berlinska dróha. Čestne znamješko Domowiny dóstachu Resi Lotrina z Hochoze, Sy­bila Bertramowa z Kózlego, Doris Heincowa ze Žylowa, Daniel Wjenk ze Smjerdźaceje, Pětr Korjeńk z Pančic-Kukowa, Mila­n Hrabal z Warnoćic, Cyril Pjech z Berlina, Lucian Kaulfürst z Budyšina, Jan Wawrik z Chrósćic a Lukaš Novosad z Prahi.

▶ Spomnjeśe na Mjertyna Gry­za

W Hochozy su 6. oktobra na iniciatiwu Marije Elikowskeje-Winkleroweje wóte­kšyli wopomnjeńsku toflu za serb­skego ceptarja a kjar­ližarja Mjertyna Gryza (1818–1878), kótaryž jo se w Hochozy naroźił. Gregor Wieczorek jo wó Gryzu pśed­nosował, Dolnoserbski sekstet a dujarski ansambel picańskeje wósady stej swěźeńske zarědowanje muzikaliski wugótowałej, zaklincali su kjarliže na teksty Gryza.

▶ MENS w Bratisławje

W lětomaj 2016/17 přepodachu so Serbskemu muzejej w Budyšinje najwšelakoriše dary, z kotrychž běchu někotre z koncepciju a wuhotowanjom wosebitych wustajeńcow zwjazane.

Tak dósta Serbski muzej w lěće 2016 po jubilejnej wustajeńcy składnostnje 80. narodnin wuměłca Eberharda Petersa z Běłeje Wody mólbu a dwaj rě­zaj­ z repertoira jeho wuměłskeho tworjenja. Eberhard Peters, kotryž narodźi so 7. julija 1936 do swójby škleńčerja, dósta wukubłanje w naročnym rjemjesle škleńcoweho grawera w Hornjołužiskej škleńčerni w Běłej Wodźe. Nimo swojeho powołanja wuknješe zdobom rysowanje a molerstwo. Wosebity wliw wukonještaj při tym jeho wučerjej, rodźeny Zhorjelčan a wuměłc Kurt Heinz Sieger a serbski tworjacy wuměłc Jan Buk. Petersowa mólba »Braška« z lěta 2010 (acryl na drjewje) je jedne z jeho studijnych dźěłow wo formach Slepjanskich narodnych drastow. Jeho linolowej rězaj »Spielt auf« (1987) a »Offenes Tor« (1986) pokazujetej porno tomu rozestajenje wuměłca z temami wokoło narod­nych drastow, nałožkow, straty domizny, wudobywanja brunicy a ničenja přirody.

Składnostnje wosebiteje wustajeńcy »Wotmolowane« dari w lěće 2016 Wolfgang Poldrack z Mišna Serbskemu muzejej histo­riske fotowe dokumenty z herbstwa fotografa Alwina Poldracka (1887–1928) z Hodźija. Jedna so přewažnje wo po­hladnicy a staru wizitnu fotografiju, kotrež buchu do koncepcije wustajeńcy integrowane. W času wustajeńcy přepo­dachu so muzejej dalše fotowe dokumenty kaž historiski wobraz młodeje žony w serbskej katolskej narodnej drasće z lěta 1890, kotryž nasta w Budyskim atelieru Süß (darićel Lutz Spieler, Budyšin). Tež dopomnjenskej wobrazaj kaž na přikład wobraz wulěta Njebjelčanskeje šulskeje rjadownje do Sakskeje Šwicy 1914 (darićel Boris Wuješ, Budyšin), abo wobraz jako dopomnjenja na čas wojerskeje słužby z lěta 1900, kotryž pochadźa ze zawostajenstwa Marije Šustrec z Hórkow, wobohaćitej zběrku fotografijow. Přechod wot čorneje k běłej njewjesćinskej drasće dokumentuje fotografija serbskeho ewangelskeho kwasa wokoło lěta 1900 (darićelka Ingeborg Brendler, Budyšin). Zajimawe su tež 32 sceniskich wobrazow wot kameramuža Güntera Biedermanna k DEFA-krótkofilmej »Rockenstock und Zamperstrauß« z lěta 1954, kotrež­ přepoda 2017 Inge Biedermann z Podstupima. W konwoluće dokumentow z herbstwa swójby Richarda Jauricha z Drježdźan namaka so originalny portret prof. dr. Arnošta Muki z wěnowanjom jeho sotry Rejzy Jaurichoweje składnostnje jeho 70. narodnin 10. měrca 1924. Arnfried a Erika Michalk z Malešec přepo­da­štaj fotowe dokumenty, kotrež zwobraznjeja dopomnjenki na šulski čas z lěta 1910, rejowanski bal 1900, swójbne portrety wokoło lěta 1890 a dźěłaćerjow při dźěle w skale w lěće 1909. Čornoběłe abo pisane pohladnicy z narodnymi drastami, kotrež­ buchu wot Ericha Schutta z Choćebuza, Steffena Langi z Budyšina a Rolfa Langematza zhotowjene, dósta Serbski mu­zej­ tohorunja 2017.

Muzeje su w prědnem rěźe institucije, źož se systematiski zběra na dobro cełeje ludnosći, dokulaž objekty, kótarež se do muzeja dawaju a se w njom wobchowaju, njejsu wěcej priwatne. Wóni su towarišnosći pśistupne, teke pón, gaž njejsu we wustajeńcach wiźeś.

Eksponaty pśidu pak pśez nakupi abo ako dar a pśepo­da­śe do muzealneje zběrki. My howko w chóśebuskem Serbskem muzeju mamy tu wjeliku glu­ku, až se pśecej zasej drogostki do muzeja darje, dokulaž wiźe swój dar eksplicitnje ako wo­bo­gaśenje dolnołužyskeje kultury. To smy nazgónili wósebnje pó wótwórjenju našogo muzeja w lěśe 1994 a wušej togo se to stanjo cesto pó wósebnych wustajeńcach, źož se wěsta kulturnohistoriska tema bližej pśedstajijo. Luźe pak teke mimo wósebneje góźby objekty do muzeja dawaju, dokulaž wěźe, až se porědnje wobchowaju a zjawnosći pśistupne wóstanu.

Tak běšo to tež pla źiśisyna Bogumiła Šwjele, kněza dr. Dietera Šwjele (lětnik1941) z Essena. Wón jo se rozsuźił, drogotne eksponaty z derbstwa Bogumiła Šwjele do Chóśebuza, do Serbskego muzeja dariś, dokulaž muzeje su žywe pśez to, až originale wobsejźe a pokazuju. W lěśe 2016 jo nam fyzi­­kaŕ dr. Šwjela pśepódał wólejowu mólbu wót Fryca Latka »Portret Bogumiła Šwjele«, (kenž som se pśed lětami za Latkowu wustajeńcu wupóžycyła). Nastaśe togo wobraza smy tencas hyšći na lěto 1936 wótšacowali. W rozgronje z nim jo se dopomnjeł, až ma we zawóstajonem derbstwje něźi hy­šći­­ to foto, pó kótaremž jo mólaŕ Latk portret mólował. Zajmowana nad originalnym fotom, jo dr. Šwjela naraźił, tež za dalšnymi fotami pytaś, ako by do chóśebuskego muzeja se góźeli. Tak jo drugi wjelicny dar do muzeja pśinjasł: fotowy album ze 60 originalnymi fotografijami ako na pś. wšake portrety Bogumiła Šwjele, familijowe fota, portrety rownikow ako wót Mata Kosyka z pósćenim, Arnošta Muki, Wylema Nowego, Oty Wićaza, ceptarja Fryca Knochy, dešańskich wejsanarjow a dalšnych serbskich wósobinow. Do albuma słušaju te­ke­ póglědnice, kenž jo B. Šwjela na źiśisyna pisał. Wjelgin wužytne su pśipiski k fotografijam, aby mógali je pšawje zarědowaś. Wurědna drogostka jo tež originalna jězdna dowólnosć B. Šwjele z lěta 1911.