Smy we wójnje. Chto »grajo« sobu? A chto nic? Co cyniś?
Ja gronim »Ně!«. Cu spomnjeś na jadnu baseń nimskego basnikarja Ferdinanda Freiligratha z lěta 1848. Ow, kak wón pšawje ma!
Ow lubuj, lubuj, tak dłujko ak´ móžoš!
Ow lubuj, lubuj, tak dłujko ak´ coš!
Raz pśiźo cas, raz pśiźo cas –
pśi rowach stojš a jěrosć cujoš.
FERDINAND FREILIGRATH
serbski: INGRID HUSTETOWA
wurězk z basni »O lieb, solang du lieben kannst« ze zběrki »Zwischen den Garben«, 1848
▶ Publikacija Šatavy wušła
Loni wuńdźe w Praskim nakładnistwje Epocha wobšěrna monografija prof. Leoša Šatavy »Etnika bez statu a regionalni jazyky v Evropě« (Etnikumy bjez stata a regionalne rěče w Europje). W publikaciji předstaji so dohromady 56 mjeńšinow a regionalnych skupinow, a to pod kulturnymi, politiskimi a rěčnymi aspektami. Kniha je bohaće ilustrowana a wobsahuje nimo toho wšelake karty. Zajimcy móža sej ju w Budyskej Smolerjec kniharni skazać.
▶ Nimcowa nowa
wjednica ABC
Wót februara jo dr. Emilia-Anna Nimcowa nowa wjednica Źěłanišća za serbske kubłańske wuwijanje Chóśebuz (ABC). Wóna běšo w slědnych lětach ceptaŕka na zakładnych šulach Górneje a Dolneje Łužyce a Dolnoserbskem gymnaziumje a źěła južo pěś lět pla ABC. Doněntejšna wjednica dr. Christiana Piniekowa jo něnto w sabbaticalu a póda se potom na wuměńk.
▶ Premjera ptaškoweje swajźby w Dolnej Łužycy
Lětosny program ptaškoweje swajźby Serbskego ludoweho ansambla, komiska opera Korle Awgusta Kocora a Handrija Zejlerja »Jakub a Kata«, jo měła 12. januara na Komornem jawišću w Chóśebuzu swóju premjeru. Pó dalšnem dolnoserbskem pśedstajenju 13. januara w Hochozy su inscenaciju wót 21. januara w Górnej Łužycy pokazali.
Poetiski titul »Zernička« wuzwolištej sej Serbske ewangelske towarstwo a Serbski wosadny zwjazk za swoju dosć atraktiwnu ediciju z kěrlušemi a modlitwami. Wusměrjena je předewšěm na wosadne dźěło z dźěćinu a młodźinu. 164stronska kniha ma spodobnu pisanu wobalku ze schowanej spiralnej wjazbu a je wot Jutty Mirtschin bohaće ilustrowana. Nimale na kóždej stronje nadeńdźe so nowa krjeslenka z hinašim motiwom, štož stwori za dźěći powabk, so z wobsahom bliže zeznać. Nimo toho su k notam wotpowědne akordy za gitarowy přewod podate. Kóždemu spěwej, hač tradicionalnemu kěrlušej, nowemu duchownemu spěwej, spiritualej, songej, kanonej abo ludowemu spěwej, je korektnje žórło teksta a hłosa podate a pola přełožkow tež originalny titul a mjeno přełožowarki abo přełožowarja. Tutón princip dokładneho ediciskeho postupowanja jewi wšak so hižo we wudaću »Spěwarskich za ewangelskich Serbow«, wušłe w lěće 2010 w Ludowym nakładnistwje Domowina w Budyšinje. Spěwny dźěl »Zernički« wopřija 112 čisłow. Tute su wobsahowje rozrjadowane. Alfabetiski register němskich a dalšich cuzorěčnych spěwnych twórbow wolóža wužiwanje knihi.
Pětk wjacor, dnja 25. nowembra 2022, jo se wótměło w Serbskem muzeju w Chóśebuzu wótwórjenje noweje wósebneje wustajeńce »Zymske wjasela«. Mjaztym až pór metrow dalej, na Starych wikach, mamy južo gódowny mark, na muzejowem dwórje, w małem krejzu, su zajmce pili góruce wino a jědli słodke paprjeńce. Wšykne su teke dostali teksty adwentskich spiwow w dolnoserbskej a nimskej rěcy, kótarež su pótom na dwórje muzeja pód rědnym, wjelikim bomom zgromadnje spiwali. Wótwórjenje jo namakało pla luźi z města a regiona wjeliki wótgłos. Wěcej ako 50 wósobow jo woglědało do wustajeńce prědny wjacor, což jo wjadło k zajmnym zmakanjam a wósobinskim rozgronam w małych kupkach.
Zymski cas jo cas měra a cas swěśenja pśed spótnym casom, z kótarymž se zachopijo pśedwjaselenje na jatšy. Historiski wiźone jo to był cas wót kóńca nowembra až do kóńca februara. Na jadnom boce jo to był cas bźez pólnego źěła, cogoždla pada wjele swěźenjow a zajmnych ludowych nałogow do teje doby. Ale na drugem boce njejo to žeden někak prozny cas. Tradicionelnje su se swajźby w zymje wótměwali, a cesto jo k nim pśišło zarězowanje swinjow. Łatyńske pśisłowo samo groni: December necat suem, což jo pó słowje pśełožone, až se zarězowanje swinjow w decembru wótmějo. Njedejało se teke zabyś, až njejo na pś. pśěza, kótaraž se tejerownosći we wustajeńcy pokazujo, jano towarišnostna zgromadnosć źowćow, ale jo teke domacnosći słužyła a jo była pśigótowanje na pśiduce nalěśe.
W diskusijach wo »rjanej«, »dobrej« abo »přikładnej« serbšćinje wotkazuje so rady na tworjenje Handrija Zejlerja (*1804, †1872). Jeho rěč předstaja so potom jako ideal, na kotrymž měli so při pisanju orientować. Bjezdwěla móhł sej kóždy z nas skibku z tykanca Zejlerjoweje rěče wotkrać. Njeje pak jasne, na čo so zapřijeće »rěč Zejlerja« poćahuje. Prawdźepodobnje pyta so wony ideal w jeho wuměłskich tekstach, wosebje w znatych spěwach a basnjach. Tutón přistup njeje njeproblematiski. Sprěnja njehodźa so kajkosće poetiskich tekstow na druhe žanry kaž na přikład publicistiku přenjesć. Zdruha nasta wulki dźěl Zejlerjowych tekstow hižo w prěnjej połojcy 19. lětstotka, tójšto jeho hrónčkow ma nimale dwěsćě lět na chribjeće. Bjez dźiwa tuž, zo namaka so w jeho twórbach cyły rjad zestarjenych abo mjeztym na kromje rěčneho systema stejacych słowow a formow. Wězo móhli dźensa tu a tam archaizm wožiwić, sej pozabyte zapřijeće zaso do pomjatka zwołać. Jako generelny princip wuwiwanja rěče pak móhło tajke postupowanje do slepeje hasy wjesć. Střeća ma drje kóždy z nas »swojeho Zejlerja« we hłowje, swójski wuběrk spěwow, basnjow a snano fabulow. Wona wosobinska zestajenka je wobwliwowana wot žórłow, přez kotrež smy je direktnje abo posrědnje zeznali: Zwjetša jedna so wo spěwniki abo wučbnicy. Kaž je Franc Šěn w mejskim čisle lońšeho Rozhlada na přikładźe serbskeje hymny pokazał, pak su so w tajkich publikacijach wozjewjene teksty zdźěla na wjacorych runinach, zdźěla we wjacorych etapach a ze wšelakimi intencijemi wot wudawaćelow změnili. Kajku rěč je Zejler porno tomu w swojej rěčnicy Kurzgefaßte Grammatik der Sorben-Wendiſchen Sprache nach dem Budiſſiner Dialekte (Budiſſin 1830, dale KG) wopisał a kodifikował, drje nimo něšto mało rěčespytnikow lědma štó woprawdźe wě. Tež wo jeho publicistiskej rěči – Zejler bě wot 1842 do 1848 zamołwity redaktor Tydżeńskeje Nowiny a wot 1844 do 1849 Misionskich Powěsćow – je pobrachowacych slědźenjow dla mało znate.
1. Zaběra z genderowymi poćahami na přikładźe tekstow z 19. lětstotka je, kaž so zda, anachronistiski přistup. Wo runoprawosći splahow a widźomnosći žonow w towaršnosći njeje so tehdy hišće diskutowało, konflikt mjez biologiskimaj splahomaj a socialnymi genderami njebě dawno hišće wubuchnył, a dekonstrukcija biologiskeju splahow njeje jako cil towaršnostneho skutkowanja sformulowana była. Z linguistiskeho stejišća wšak je prašenje, kak su splahowe poćahi w rěčnym systemje předstajene, na kóždy pad zmysłapołne. Scyła woprawnjeny je tež zaměr, wuslědźić genderowe stereotypy w starych serbskich tekstach. Na runinje tekstologije tajke postupowanje snano wjele nowych dopóznaćow njepřinjese, ale za genderlinguistisku teoriju skići zajimawe a hódnotne pokazki. Přetož tema genderowych stereotypow je tuchwilu hišće njedospołnje wuslědźeny wobłuk genderoweje linguistiki.
2. Po swojej definiciji su genderowe stereotypy jara rozšěrjene předstawy wo typiskim zachowanju žonow abo mužow, holcow abo hólcow.1 Přez tajke stereotypiske jednanja abo zachowanja zwuraznjeja so tradicionelne čłowjeske genderowe róle. Genderowe stereotypy w rěči móža wopak abo samo křiwdźace być – tohodla wojuja genderowi aktiwisća z nimi. Ale najebać toho wustupuja wone jara často we wuprajenjach a najrozšěrjeniše stereotypy namakaja so samo w gramatiskim systemje rěče. Husćišo hač w gramatice wustupuja stereotypy w słowoskładźe a frazeologiji. Dokelž je za semantiske skrućenje rěčneje formy jako frazeologizm, za leksikalizaciju abo gramatikalizaciju jara wjele časa trěbne, zwuraznjeja genderowe stereotypy zwjetša dawne předstawy wo gender-typiskim zadźerženju čłowjekow.
Literatura bě kruty wobstatk duchowno-kulturneho žiwjenja w dobje serbskeho narodneho wozrodźenja – z ćežišćom w 40tych lětach 19. lětstotka. Wozrodźenje abo wotućenje započa so tak prawje na spočatku woneho lětstotka, po rewoluciji 1848/49 namaka wono swój kónc. (Po załoženju Němskeho reicha 1871 sćěhowaše tak mjenowane młodoserbske hibanje.) W času narodneho wuwědomjenja měješe rjana literatura wažny podźěl na přesadźenju socialneho, politiskeho a kulturelneho postupa w Serbach. Wona zepěraše so na ideje rozswětlerstwa, steješe pak zdobom pod wliwom romantiki. Jedna z hłownych naležnosćow romantiki běše – po měnjenju Herdera –, bytosć kóždeho naroda w ludowym basnistwje wotkrywać. Tute nachilenje k ludowemu tworjenju zašłosće dósta tež pola Serbow swój specifiski, originelny wuraz. Wuměnjenje za to bě zwisk inteligency z ludom.
Lyriska abo episka baseń, bajka, balada, fabula abo powědančko běchu žanry, w kotrychž móžachu serbscy fararjo a wučerjo tehdom mysle a začuća luda najlěpje zwuraznić. Tradicije, wašnja a nałožki jednorych ludźi wustupowachu bórze jako předmjety noweje, wuměłskeje literatury, najprjedy lyriki, ale tež hižo krótkeje prozy. Při tym nałožowachu awtorojo rady ludowu rěč. Na prěnim městnje reprezentuje pismowstwo narodneho wozrodźenja »wótc serbskeje poezije«, kaž čěski literarny stawiznar a přećel Serbow Adolf Černý Handrija Zejlerja w lěće 1910 mjenowaše.1
Srjedu, dnja 7. hodownika 2022, dožiwich wuběrnje radźenu prezentaciju noweje knihi »Ho zachopjonku jo było to słowo. Slěpjański rozprajak. Schleifer Sprachführer«.
Po słowach iniciatorow rěčneho projekta měješe spočatnje nastać skromny zešiwk, jednora Slepjanska rěčnica. Nětkole předleži nahladna kniha z 343 stronami: wujasnjenja k Slepjanskej narěči, wurjekowanje, wobšěrny dźěl za konwersaciju, někotre spěwy, gramatika, słownik a žórła. Za telko dobreho dźěła słuša dźak wšitkim na projekće wobdźělenym. Gratu přimachu so organizatorisce a financielnje towarstwo Kólesko z. t., Serbski institut z .t. a sakski fonds Čiń sobu 2020. Nic mjenje wězo připóznajmy prócu wšěch, kotřiž jako maćernorěčni informanća, rěčespytnicy, poradźowacy a druzy pomocnicy k poradźenju projekta přinošowachu. Wšitko je w knize, kotraž so předewšěm na němsce rěčacych wobroća, derje dokumentowane. Dr. Fabian Kaulfürst (SI), Juliana Kaulfürstowa (tow. Kólesko), Simon Blum (SI), Hanzo Mrózk (89lětny je jedyn z poslednich maćernorěčnych Serbow z Trjebina), dr. Hync Rychtaŕ (rěčespytnik n. w.) a Hartmut Hantšo (předsyda tow. Kólesko) njech su tule ze skupiny hłownych akterow mjenowani.
Feliks Haza – »Chór diwersnych« pod nawodom Michała Cyža składnostnje 25. Jolki 21. januara w Nuknicy