Gaž njamaš gluku, byś maminorěcny serbskeje rěcy, pśidu cesto take

pšašanja: Cogodla? Cogodla to serbske? Kaka jo twója pśicyna?

Praj jónu – chto ty sy, ceji sy, až smějoš serbske słowa do wust wześ?

Pšašaśo šćipjeła, cogodla plěwa?

Bóśona, cogodla lěta?

Pśed dwěma lětoma som stojał w chójcowej góli něźi w chóśebuskej

wokolinje. Ceła wurubina jo se swěśiła, a ja som namakał, což jo južo

pśecej we mnjo drěmało. Som w tom casu slědk pśišeł z cuzby;

a mójo nawrośenje domoj jo było wuběgnjenje.

A how jo wóna na mnjo cakała.

Nježywa rěc, tak su jej gronili.

Ale wóni jano njejsu pšawje glědali. Serbska rěc jo była žywučka,

ja njejsom ju rewitalizěrował, nawopak – wóna jo mě rewitalizěrowała.

Mója rěc mamy tśeśego naroda, zgubjona, zasej namakana.

Mój prastary nowozachopjeńk.

Njejo žednje było pšašanje, lěc; jo było jano pšašanje, ga.

Serbowaś, to jo ako dychanje – samorozmějucy akt,

nic pśecej mimo pśemyslowanja, ale za pśežywjenje notny.

Zadychaś, powědaś.

Pówětš w mójich płucach jo za to póstajony, serbskim słowam zuk daś.

Mój jězyk jo za to, sedym wšakich sycawkow wugroniś –

a, wótergi, drugich muskich póškaś.

Pěśich zajtša.

Papa łoj ryby a mjelcy.

Ja (wegetarijaŕ) sejźim sćerpnje pódla

z mójeju analogoweju kameru (poł dokusow, ebay kleinanzeigen, für

bastler, 20€).

Ptaški šwikocu,

kšacanje na aluminiumje,

wóda pluskoco;

wón śěgnjo seśi z wódy do cołna.

Zwětšego su prozne.

Cesliny padaju ako kwiśonkowe łopjenka.

Papa ryby cysći, jogo ruce kšawowatej. Ryba se stergujo.

Ja pśiglědajom a myslim na nany a syny,

na muske pśed nama a jich pśichylnosć k namócnemu pśekrotoju casa.

Se pšašam, lěc teke k tomu słušamej, srjejź idyle togo zajtša. Za pśežywjenje wułojśe dawno njejo wěcej trjebne.

Nježli až ja som z mójim nanom do rybow šeł, jo wón ze swójim nanom to samske gótował. Styrich stanuś, do cołna, mjelcaś, ryby łojś. Pó dwěma.

Ja njejsom swójogo starego nana dłujko znał. Něnto jo mój nan Altfischer.

A ja žednje njebuźom Jungfischer.

Ale rowno smej how, w cołnje, w rybach, mjelcymej pó dwěma.

Doma wusušyjo słyńco seśi. Wułojśe dajomej našym susedam. Daniž papa daniž ja rad rybu njejěmej.

          LUKA GOLINSKI