k spožčenju Myta Ćišinskeho Jurjej Łušćanskemu, dnja 14. oktobra 2023 w Smochćicach
Česćena zapósłanča Zwjazkoweho sejma knjeni Pawlik,
česćeni čłonojo kuratorija,
waženi hosćo,
luby Jurjo!
z něžnym dychom
zběha so pisany šat
nalětni
a hibićiwy porst přirody
dótknje štom
zakliwa žiwosć k mylnej smjerći
zahajejo
zdrasćenje šer[j]enskich konturow
sćicha drjebjo1
Serbska bibliografija registruje lětušeho lawreata Myta Ćišinskeho, Jurja Łušćanskeho, prěni raz w lěće 1970 jako awtora, a to ze štyrjomi basnjemi w Rozhledźe, mjez nimi runje citowana z titulom »nazyma«. A hačrunjež dalše basnje sćěhowachu, wuda so prěnja basniska zběrka hakle składnostnje jeho 60. narodnin w lěće 2011 pod titulom »Čerwjeń brěškow«. Wo to postara so Kito Lorenc, kotryž bě hižo młodostneho Łušćanskeho nawabił do »HAJA«, do »Horstki ambicioznych jutřišich awtorow«, abo oficialnje mjenowaneho Róžeńčan Kružka młodych awtorow. W kompaktnosći tuteje knižki »Čerwjeń brěškow« wotkrywa so basniska žiłka awtora: Zwjetša krótke, zdźěla do aforizmow redukowane teksty bjez ryma abo štučkow wobsedźa často zhusćenu pointu a wotbłyšćuja tak specifisku subtilnosć humora kaž tež rěčnu wobrotliwosć awtora. Basniska zběrka njedožiwi jenož druhi nakład, ale wuńdźe přidatnje w čěskim přełožku – tohorunja w dwěmaj nakładomaj.
W zašłych lětach prašachu so někotři hdys a hdys, hač njeměli tekst serbskeje hymny tak změnić, zo so žony hižo wuraznje njewuzamknu. Hłownje kritizuja so w tym zwisku poslednje tři linki druheje štučki: »Ow, zo bychu z twojeho / klina wušli mužojo, / hódni wěčnoh wopomnjeća!« Wšitkim drje je jasne, zo njeskutkuja jenož mužojo na dobro serbstwa, ale tohorunja žony. Přiwšěm njeje hač do dźensnišeho zasadna diskusija wo tutym prašenju nastała.
