W zymje nadźijamy so sněha a rjanych zymskich pućowanjow. Přiroda wotpočuje a přihotuje so zdobom na nowe lěto połne pisanosće, kćěwa a bujneho žiwjenja. Druhdy pak su zymy tež tak jěre a lodojće zymne. Potom je rjenje, hdyž maš knihu, kotruž sej při ćopłym čaju nutřka sedźo wotkrywaš, »Zelen[u] radosć« začuwaš a so tak »Na slěd[y] serbskich přirodospytnikow« podaš. Wo tute wokřewjenje postara so Jan Kral, kotrychž chce nam w swojej zběrce sposrědkować »[w]ědu wo žiwjenju a přirodospytnym skutkowanju našich wučerjow a fararjow […], kotřiž so z přirodu zaběrachu z kedźbyhódnymi spóznaćemi a [kotřiž] swoju wědu napisachu.« (str. 7–8)

Jan Kral zapřija do tuteje knihi dźesać mužow, kotřiž rozestajachu so z rozdźělnymi žiwochami abo žiwjenskimi rumami. Wotpowědne kapitle maja stajnje třidźělny natwar. W prěnim dźělu zhoni čitar něšto ze žiwjenja wotpowědneho přirodospytnika, w druhim dźělu originalny tekst k jeho slědźerskej tematice a skónčnje jima so Jan Kral w swojich rozmyslowanjach abo zwuraznjenjach nahladow sam słowa. Kniha skića potajkim krótke zarysy do biografije wuzwolenych muži a dohlad do jich dźěła a originalneho tworjenja. Přidatnje jewja so esejistiske zhladowanja dźensnišeho čłowjeka-awtora na přirodu.