… a mlěješe so w Měrjowje/

*Mlějowanach?

Před tójšto lětami je mi Walter Wenzel prajił, jedyn ze starych mištrow němsko-serbskeje onomastiki, kotryž prócowaše so mjez druhim tež wo propagaciju městnostnych mjenow Łužicow, kak wužitne resp. přejomne přehladanje hornjołužiskich cyrkwinskich knihow za pohłubšenje našich znajomosćow wo tamnišich městnostnych mjenach je. Wón sam je to za delnjołužiske wosobowe mjena činił¹.

Nětko naspomni Měrko Šołta w lětušim aprylowym wudaću Rozhlada w jara zajimawym přinošku přikład, kotryž­ to jasnje potwjerdźuje. Wón dwěluje na wědomostnosći dotalneho onomastiskeho slědźenja wo mjenje hornjołužiskeje wsy Měrkow na zakładźe cyrkwinskich knihow. Jězdźić po hornjołužiskich cyrkwjach ja njemóžach, ale nadźijam so, zo so mi poradźi wuslědki Šołtowych slědźenjow rozumnje mjenowědnje wułožować a z nich něšto přeswědčiweho wusudźić.

Po žórłach Šołty je jasne, zo mjeno wsy znajmjeńša dołhi čas z pismikom ‹N›- počinaše, a to na rozdźěl wot dotalnych hamtskich mjenowych formow a tež historiskich dokładow – podatych w směrodajnej literaturje. Tam so ‹N›- mjenujcy scyła njejewi. Wosebje překwapja wažne dopóznaće, zo poměrnje zahe, wot spočatka 15. lětstotka, mjeno z nazwukom */n/- wustupuje – po dotalnym slědźenju pak płaćeše dokład z ‹M›- jako jenički starši.