Schreyahn. Ako južo łoni, su se teke lětosne ›Wendentage‹ we wokrejsu Lüchow-Dannenberg zasej wótměli w głownem domje na Dwórje wuměłcow kulojca Schreyahn a to pód gronkom »Wie das Wendland zum Wendland wurde«.

Wót lěta 1964 do města Wustrowa słušecy Schreyahn jo jaden z nejlěpjej zachowanych kulojcow we wokrejsu Lüchow-Dannenberg. Drjewjańska rěc jo lětosa stojała w srjejźišću styrich pśednoskow:

Slawist a teolog Mathias Conrad z Hamburga jo wułožował »Městne a pólinowe mjenja we Wendlanźe a jich pjerwjejšne wóznamy«. Rěcywědnik na Karlowej uniwersiśe w Praze dr. Vladislav Knoll jo ako tuchylu nejlěpšy znajaŕ drjewjańšćiny pśedstajił wšake wósebnosći drjewjańskeje rěcy.

Archeolog Rolf Schulze z Trebela we Wendlanźe jo referěrował swóju tezu na pšašanje »Cogodla jo słowjańska rěc we Wendlanźe tak dłujko žywa wóstała?«

Slawist prof. dr. Norbert Nübler z Instituta za slawistiku na uniwersiśe Christiana Albrechta w Kielu jo se tejerownosći pśiwobrośił drjewjańskim městnym mjenjam, aby pokazał, co dajo se z nich rěcnje zrekonstruěrowaś.

Dwa dalšnej referata stej měłej gósća z Chóśebuza: Dr. Justyna Michniuk jo pśednosowała wó wěźe a pśiwěrkach starych Słowjanow na pólu gójeńskich zelow w zwisku z nałogami. Krotke wopisanje žyweju nałogowu Jańskego rejtowanja a zabijanja/łapanja kokota w Dolnej Łužycy jo pśi tom zbuźił wósebnu zajmowanosć pśisłucharjow.