měnjenja / hladanja

Zo je Martin Luther ze swojim přełožkom biblije wuznamnje přinošował k nastaću dźensnišeje spisowneje němčiny, słuša k powšitkownej wědźe. Ale tež w mnohich druhich rěčach je pře­łožowanje Swjateho pisma měło wažnu kulturnu funkciju.

To zwuraznja so tež w pólskej knize pod titulom »Nowy testament w stawi­znach a kulturje Europy – 450. róčnica přełožka Noweho testamenta přez Mikławša Jakubicu do delnjołužiskeje rěče«.1 Kniha je rozprawa wo wědomostnej konferency uniwersity w Zielonej Górje, kotraž wotmě so 25. a 26. septembra 1998, potajkim před wjace hač 20 lětami w Ochli na kromje uniwer­sitneho města. Na njej wobdźělichu so, kaž so w předsłowje pisa, »stawiznarjo, rěčespytnicy a biblisća z Kanady, Pólskeje a Němskeje, mjez nimi tež jedyn Łužičan«. Tutón Łužičan běch ja – dr. Měrćin Völkel bě mje pósłał – a dźeržach jenički serbski referat konferency pod titulom »Rozprawa z dźěłarnje přełožowarja biblije«.

Rozprawjach tam wo přełožowanju Swjateho pisma, kiž smy někak w času mjez 1957 a 1976 jako studenća teolo­gije a młodźi duchowni zdźěla w ko­lektiwje zdokonjeli a wo našich impulsach. Mjenuju teologiski, narodny, wědomostny a »rewolucionarny« impuls. A pod nadpismom »Što so dale sta« praji so, zo so w lěće 1966 wušły Nowy zakoń přez katolske wosady rozšěrjo­waše, w swójbach čitaše a »tak so naš misionariski a narodny impuls dopjelni: Ludźo čitachu Bože słowo a woni čitachu to w modernej serbskej rěči.«

Kak woraš polo, kiž su druzy hižo prěki a podłu přeworali? Wo Milčanach a Łužičanach mějachmy hižo w susodnych němskich muzejach wjacore zajimawe archeologiske wustajeńcy. Měł so Serbski muzej w Budyšinje tohorunja tajkej temje wěnować, hačrunjež archeologu nima? Je wid Serbow na swójske stawizny trochu hinaši hač tón z němskeje strony? Kak docpěješ dźěći a młodźinu?

Ideja, so zmužić na zhromadny kooperaciski projekt z Dešnjanskim muzejom a jeho spěchowanskim towarstwom, při wšěch wobmyslenjach zrawješe. W Dešnje bě w lěće 2013 nastała słowjanska wjes z aktualnym knowhowom wo starosłowjanskim času. Pedagoga Pětš Kornelius Kuš, jeho mać, tekstilna specialistka Petra Kušowa, a dalšej čłonaj dźěłoweje skupiny »Stary lud« wuměłča a wuhotowarka Maxie Heiner a fachowc za drjewo Kai Jensen podpěrowachu Serbski muzej při jeho wustajenskim projekće wot 4. nowembra 2018 do 3. měrca 2019. 1000lětny jubilej Budyskeho měra spočatk lěta 2018 bě dobry zazběh za přihoty. Z mnohimi přednoškami Budyšin na to spominaše, zo bě ležownosć Budyskeho hrodu a dźensnišeho Serbskeho muzeja něhdy městno za historiski měrowy akt mjez němskim kejžorom Heinrichom II. a pólskim wjerchom, pozdźišim kralom Bolesławom Chrobłym. Telko europskeje kedźbnosće we łužiskej prowincy nam wuwědomi, zo běchmy hižo před 1000 lětami wosrjedź europskich stawiznow, kotrež su stawizny přichada a wotchada, změšenja a zachowanja. Njeměło so we wustajeńcy na to skedźbnić, zo njejsu potomnicy wonych Milčanow a Łužičanow jenož horstka Serbow, ale tež mnozy tu bydlacy Němcy?

Zjednoćene narody (UNO) su lěto 2019 jako lěto indigenych rěčow pomjenowali. W běhu tutoho lěta su wšelake aktiwity a předewzaća planowane, kiž dyrbja wědomje wo situaciji awtochtonych rěčow powyšić a wuchadźišćo za wutworjenje syće za mjeńšinowe aktiwity w přichodźe być. 28. januara zahaji so tute lěto oficialnje w domje UNESCO w Parisu. Dźeń běše do dweju dźělow dźěleny, dopołdnja bě diskusija a popołdnju oficialna ceremonija. Poskići so simultane tołmačenje do jendźelšćiny, rušćiny, francošćiny, španišćiny a arabšćiny.

Reprezentanća z Ruskeje, USA, Kanady, Francoskeje, Šwedskeje, Marokka a druhich krajow diskutowachu wo wažnosći, powyšić kedźbnosć na temy awtochtonych a mjeńšinowych rěčow, a pokazachu, kotre móžnosće za wabjenje steja pola kotrych mjeńšin k dispoziciji. Chcu mysle někotrych rěčnikow podać.

Na diskusiji składnostnje wotewrjenja lěta indigenych rěčow 2019 w Parisu Foto: Ielyzaveta WaltherowaČłonka Stajneho foruma UNO za indigene prašenja (UNPFII) Aysa Mukabenova wobdźělnikow konferency přiwita. Njehladajo na fakt, zo je hižo wjele małych rěčow zhubjene, budźemy w přichodźe bohužel z hišće bóle drastiskimi problemami na polu wobchowanja rěčow konfrontowani. Z tutych přičin je wuwiće syće awtochtonych a mjeńšinowych rěčow trěbne. Wjetšu zamołwitosć widźi pola maćernorěčnych a reprezentantow indigenych ludow, kotřiž dyrbja swoje politiske pozicije wutrajnje zastupować. Dale wuwjedźe, zo běše trěbnosć zhromadneho dźěła institucijow, kotrež so za rewitalizaciju minorizowanych rěčow zasadźuja, podkład za wudźěłanje juristiskich dokumentow kaž wozjewjenje UNO wo prawach indigenych ludow (United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples, 13.12.2007).

Alexey Tsykarev, čłon Ekspertoweho gremija UNO za prawa indigenych ludow (Expert Mechanism of the Rights of Indigenous Peoples, EMRIP), měnješe, zo knježi w swěće tuchwilu wěsty pesimizm wo róli a móžnosćach rewitalizacije awtochtonych rěčow. Wěnowanje lěta 2019 awtochtonym rěčam dyrbi tutu perspektiwu na optimistisku změnić. Optimizm móže implementaciju progresiwneho rěčneho planowanja a rěčneje politiki dodatnje spěchować.

Zo serbske rěčne znajomosće mjez našej­ dźěćinu woteběraja, na tym nichtó njedwěluje. Wuchadźamy-li z toho zo je wobknježenje serbskeje rěče najwažniši predikat při posudźowanju intaktnosće serbskeho naroda, so z tym naša serbska komunita dźeń a bóle pomjeńšuje. Prašenje, »kelko da hišće sće?« nas přeco zaso do wuskosćow přinjese. My maćernorěčni Serbja chilamy k tomu, našu wulkosć posudźować po tym, kelko z nas hišće serbšćinu wobknježi.

Wěmy pak, zo je po sakskej a braniborskej wustawje přisłušnosć k serbstwu prašenje wuznaća. Mnozy ludźo, kotřiž serbšćinu njewobknježa, so jako Serbja wuznawaja. Wosebje w Delnjej Łužicy přewjedu mnozy Domowinjenjo dźeń a bóle swoje zarjadowanja w němskej rěči. Protagonisća sejma maja w swojich rjadach mnohich, kotřiž serbšćinu njewobknježa, ale so jako Serbja wuznawaja a so samo aktiwnje w serbskich naležnosćach angažuja. Swojich potencielnych wolerjow njewidźa jenož mjez maćernorěčnymi Serbami, ale tež mjez tymi někak 250.000 ludźimi, kotřiž su serbskeho pochada.

Kak z tutymi němskorěčnymi Serbami w přichodźe wobchadźamy, je jedne z njerozrisanych prašenjow. Tuchwilnje w nawodnych gremijach Domowiny njeje nichtó, kotryž serbšćinu njewob­knježi. Z tym pak su wšitcy wuzam­knjeni, kotřiž serbšćinu njewobknježa. Na župnych zhromadźiznach Župy Delnja Łužica runje tak kaž na hłownej zhromadźiznje Domowiny sedźa dźeń a wjace delegatow ze słuchatkami a slěduja němskemu přełožkej tołmačerja.