Pěśich zajtša.

Papa łoj ryby a mjelcy.

Ja (wegetarijaŕ) sejźim sćerpnje pódla

z mójeju analogoweju kameru (poł dokusow, ebay kleinanzeigen, für

bastler, 20€).

Ptaški šwikocu,

kšacanje na aluminiumje,

wóda pluskoco;

wón śěgnjo seśi z wódy do cołna.

Zwětšego su prozne.

Cesliny padaju ako kwiśonkowe łopjenka.

Papa ryby cysći, jogo ruce kšawowatej. Ryba se stergujo.

Ja pśiglědajom a myslim na nany a syny,

na muske pśed nama a jich pśichylnosć k namócnemu pśekrotoju casa.

Se pšašam, lěc teke k tomu słušamej, srjejź idyle togo zajtša. Za pśežywjenje wułojśe dawno njejo wěcej trjebne.

Nježli až ja som z mójim nanom do rybow šeł, jo wón ze swójim nanom to samske gótował. Styrich stanuś, do cołna, mjelcaś, ryby łojś. Pó dwěma.

Ja njejsom swójogo starego nana dłujko znał. Něnto jo mój nan Altfischer.

A ja žednje njebuźom Jungfischer.

Ale rowno smej how, w cołnje, w rybach, mjelcymej pó dwěma.

Doma wusušyjo słyńco seśi. Wułojśe dajomej našym susedam. Daniž papa daniž ja rad rybu njejěmej.

          LUKA GOLINSKI