Lěśojska rěka.

Tam jo móst, ale

kóń pśejźo pó wóźe. (z Japanskeje)

Śopłe lěśojske słyńco. Wóda rěki chłodnje błyskoco. Kóń jo njewobstarny, pówabnje kšaca blisko brjoga pó wóźe tam a sem. Wón póžywa pógibowanje. Srjejź rěki wóstanjo stojecy, pijo, tśěso z griwu a źo dalej, drugemu brjogoju napśeśiwo. Zlětuju śańke chrapki wódy.

Móst kaž zwězanje. Na mósće žeńska. Jeje wócy stej zacynjonej, głowa do tyła zlagnjona. Słyšy kónja spódobanja dla parskaś.

Wjacor jo se pśikšadnuł. Chłodne dunjenje pótłusnjo woblico žeńskeje. Wóna wócynijo wócy. Kóń stoj na drugem brjogu rěki. Pśed słyńcom błyšćeca­ silueta.

Krošaty kóń jo wujšpurny. Pśeliš rada by na toś tom kónju pśez toś tu rěku pśejšła.

INGRID HUSTETOWA