Wuteptane sćažki

artikl hódnoćić
(0 )

Spušćiś wuteptane sćažki jo droga k sebje.

Na słyńckowatem nazymskem dnju drogujom pó gónach, pólach a pólinach. Ja sama. To lubujom, pśeto pśi tom móžom swójim myslenjam šyroku drogu daś a sama se do sebje zanuriś. Drogowańska sćažka jo mě derje znata, som tam cesto ducy. Mam rad to, což jo mě znate. Mam rad, jo pśecej zasej zmakaś. Toś njamóžom se zabłuźiś. Stakim drogujom ze swójim małym nakśebjatnikom z prowiantom a piśim na kśebjaśe. Za wěsteju chylu womucnjejom.

Na małej wušynje se sednjom kaž pśecej na stary pjeńk, něco jěm a pijom, se rozglědujom a mykocom do južo słabšego słyńca. Mrokawy se ześěguju a pómałem se změrka. Jo, dejała se wupóraś na domojdrogu. Stanjom, ­scynijom nakśebjatnik na kśebjat, rozglědujom se zasej, aby se rozsuźiła, pó kótarej sćažce dalej.

To zawupytnjom górcycku dołoj w krickach pódla małego zarosćonego ­kališća něco se błyskotaś. To pjerwjej hyšći žednje njejsom zawupytnuła. Wóno mě wabi a pśiwabijo. Źom tam.

Małe stwórjeńko z wjelikim kłobykom, w škórnjach a kamzolu, z małym błyšćecym kašćikom w ruce! Ja strowim, wóno pśijaznje nygnjo a mě chylu wobglědujo. Som pitśku njeměrna, pśeto jogo wócy pód kłobykoweju kšomu se błyskatej kaž małe błyski pógrima. Chylam wócy a glědam narska na kašćik w jogo ruce.

Galerija

Gelesen 847 mal Letzte Änderung am póndźela, 31 oktobera 2022 23:59