W spomnjeću na Janusza Wójcika

artikl hódnoćić
(0 )
 Janusz Wójcik (nalěwo) z Bene dik tom Dyrlichom 15. julija 2012 na zarjadowanju 34. swjedźenja serbskeje poezije, wěnowany Janej  Radyserbej-Wjeli, w pólskej muzejowej wjesce Ochla njedaloko Zieloneje Góry  Foto: Monika Dyrlichowa Janusz Wójcik (nalěwo) z Bene dik tom Dyrlichom 15. julija 2012 na zarjadowanju 34. swjedźenja serbskeje poezije, wěnowany Janej Radyserbej-Wjeli, w pólskej muzejowej wjesce Ochla njedaloko Zieloneje Góry Foto: Monika Dyrlichowa

Přećel a podpěraćel Serbow w Pólskej Janusz Wójcik je njeboh. Žaruju wo wurjadneho basnika, kulturnika a politikarja, kiž bě w 59. žiwjenskim lěće 28. awgusta 2020 po dołhej ćežkej chorosći w Brzegu zemrěł. Jeho mandźelskej a swójbje słuša sprawna sobuželnosć.

Janusza sym zeznał spočatk noweho lěttysaca. Tehdy běch šefredaktor Serbskich Nowin a předsyda Zwjazka serbskich wuměłcow, w kotrymž so wjacori z nas hižo wot přewróta wo womłodźenje a zesylnjenje literarnych a kulturnych stykow k swojim słowjanskim susodam prócowachu.

Na popołdnju w lěću 2003 so muž w dobrych třicetych lětach a swětłym wobleku a kłobuku w redakciji našeho dźenika zjewi a so jako »direktor departementa za kulturu, sport a turizm« wojewódstwa Opola předstaji. Rjekny, zo je jemu wopyt pola mje Jurij Łušćanski, referent za kulturu a wukraj w Domowinje, doporučił. Zdobom přepoda mi zběrku basnjow ze swojeho pjera. Z nich wučitach, zo tematizuje zahubne wójnske a powójnske časy, sćěhi etniskich wuhnaćow, lubosć k Adamej Mickiewiczej a k swojej pólskej a šleskej domiznje, w kotrejž so zetkawaja a tež kusaja njeličomne narodne a nabožne prudy.

Galerija

  • dalši wobraz (1): dalši wobraz (1)
  • dalši wobrazowy tekst (1):
  • strDocId: 903d0186 bb94 463a 9ef5 69f768edf850
  • kId:
  • headliner:
  • Sonderformat: Standard
Gelesen 1571 mal Letzte Änderung am njedźela, 01 nowembera 2020 01:00