Ako młode źowćo som w małej jsy pśi Chóśebuzu derje wobzwarnowana wótrosła. Smy bydlili ze staryma starjejšyma gromaźe na jadnom dwórje.

Njejsmy »musali« tak »wusko« bydliś ako te luźe w měsće. Kužda familija ma nanejmjenjej swój dom a někotare teke swój dwór. Tak ako my.

Něga jo to za mnjo samorozymliwe było. Gaby mě něnto raz nichten pšašał, by wótegroniła, až to jo wjeliki priwileg był. Ja som póznała žywjenje w měsće, ako som w Lipsku a Chóśebuzu bydliła. Teke žywjenje na wuskem rumje we »Wgs«. Ale lěcrownož som móžnosć měła wšykno pśecej dožywiś, jo mě něco fělowało. Njejsom sebje samu wopšawdu wucuś mógała, jo samo nic pśenjasć. Som wjeliki njeměr we sebje zacuwała. Z tym jo kóńc był, ako som zasej slědk na wjas śěgnuła.