Hdy je was posledni raz něšto prawje putało?

Wopytach před něšto tydźenjemi hóstne předstajenje Nederlands Dans Theater & Complicité w Berlinje: Figures in Extinction zaběra so ze změnu klimy a towaršnosće w třoch dźělach. Choreografka Crystal Pite a dźiwadnik Simon McBurney staj so wjacore lěta z wšelakimi aspektami zaběrałoj a je za jewišćo zhusćiłoj.

Hižo prěni wobraz mje emocionalnje jimaše: W srjedźišću prózdneho jewišća čapa rejowar. Při ramjenjach přičinjenej stej rohaj, někak połdra metrow dołhej. Pomału započnje so ćěło pohibować a sformuje wšelakore zwěrjata: Jónu stanje so z bodźakomaj elefanta, jónu nastanje gacela, dalši króć zběha so z křidłomaj kaž ptak. Dźěćacy hłós zaklinči: »Što to je? – Nětko je preč. – Přińdźe zaso?« Prěni kruch wěnuje so na jadriwe wašnje krasnosći našeje přirody – a zdobom wutupjenju rostlinow a zwěrjatow. Cunje, hdys a hdys tež z pomocu komiki, putaja rejowarki a rejowarjo ensembla hosći, ani jednoho mylenja w publikumje njeje. Kak so krasnosć w brutaliće wotbłyšćuje je lědma k wutraću. Prašam so, kak mam po 25 mjeńšinach dalšej kruchaj recipować. Sym nětko hižo połnje wobdarjena, po wobsahu a wot indiwiduelneje sprawnosće napřećo ćělnosći jako zakład wšeho byća.