Tomáš Přidal

čěski spisowaćel a swobodny wuměłc

Hdyž su ludźo pjatk město wopušćili, zaćahnu do njeho zwěrjata. Čakaja pod najězdom na awtodróhu, doniž so tež posledni awtomobil w křiwicy njezhubi, z lochkej rozhorjenosću přestupuja hranicu mjez pasmom přirody a ciwilizaciju. Dundaja po dróhach a prěča tunle, wobhladuja sej zadźiwane wustajene twory a wobčuchaja bankomaty w nadźiji, zo su to mechaniske rěblizny. Naměsto je połne spěwanja a klepota kopytow. Měł bych so raz truhać, rjeknje jeleń swojemu špihelowemu wobrazej we wukładnym woknje.

W samsnym času přityknu ludźo při jězorje tykačkam swoje handyje, kuchin­ske kachle a elektriske časniki. Jich kupanske wobleki zybola so we wšěch barbach. Tale ćišina, mysla sej spokojni. Tajkale ćišina tule ...

TOMÁŠ PŘIDAL

    z čěšćiny: RÓŽA DOMAŠCYNA

TOMÁŠ PŘIDAL narodźi so 1968 w Brnje. Wón wuda dotal wósom knihow. Ilustrowaše je a doda tež ilustracije ke kniham druhich awtorow, kaž Ivana Wernischa. Wón je swobodny wuměłc, zarjaduje mini-happeningi a zhromadnje ze swojej žonu wustupujetaj jako duwo.

Z hribami su problemy. Něchtó je jě, něchtó nic, ale skoro­ kóždy bě w hribach.­ / Najbóle to hriby same zajimu­je. Wučuchaja toho, kiž chce je zbě­rać, nablaku přeměnja so do hribypytarjow. Su w shortsach a flane­lowych košulach,­ kaž zo njeby ničo na tym było: Kak je, rostu? / Ně, dotal njejsmy žane našli. / Hdyž je hara woćich­nyła, přiwozmu swoju bywšu podobi­znu. / Z hriba­mi njezmějemy so nihdy lochko.

TOMÁŠ PŘIDAL

    z čěšćiny: RÓŽA DOMAŠCYNA