Zadźiwa nas dosć a kaž so takle praji a widźiš to, hdźež sy, druhdy je wša naša małosć tola dosć wulka, kaž na stronach po bokach hdźe. Přidamy-li do hromady chěžki Smječkečanskich Kupjeli ksebi, Łuha tež a šće ›Hatkec‹ Hatow a Horhajnka, njedoměrimy kopu našeje małkosće.

Na Kopaču maš Lejpólt před sobu, za tym Hrańcu a zboka Hórki a Nowu Wjesku z Hatami po dole za Klóštrskej rěku. Po Delanskim puću će to ćěri za Hrańcu hač do Delan, a pak dosćěžeš radši Hrańcu po Hatach z Noweje Wjeski ducy za rěku tam po puću, zababjenym ze wšim nad rěku.

Za hatom, něhdy kaž dźens Hrańčarskim, je to tam tež samy skočk za rěku. A tónle blečk běchu sej w Hatach pozdźe nadešli (1821) do Hrańcy tam

za starymi hatkami, kiž so zdadźa tam hišće być pod njebjom na niwatych łučkach ›na Hatkach‹.

Lětstotki je tu kraj pusty, prjedyž hač sej Nowu Wjesku njezałožichu. Tehdy je tam na stronje pod Horjanami wjeska na Hrańcy hakle na połtřeća sta lět stara (1617 Gräntze) a póčnu ju drje po němskim brać na starych pomjezach (1759 Reinßdorff).

Do Serbow so zdawna hotowachu. Knježa z Kamjenca tež. Słušeše jim kraj za Kulowom hač do Delan nad Nowoslicami. Zdala knježachu a dachu