česći mje jara, zo sće moju zběrku ›Mosty přez morjo‹ za Smolerjowe myto namjetowali a zo sće ju potom za spožćenje wuzwolili. Dopomnju so, kak smy lětsa na Ptačim kwasu wo kriterijach za tute myto wuradźowali a schwalili. Mějach zaćišć, zo běchmy wšitcy jara přezjedni z našim předsydstwom, zo je tajke literarne myto namjetowało a zo běchmy zwjazani z ideju, zo ma so w našej serbskej towaršnosći zawjesć wěste připóznaće za serbsku knihu a serbske wuměłske słowo w formje myta, zo ma so, kaž smy sej do wustawkow za Smolerjowe myto zapisali »wosebita originalna literarna twórba wysokeje wuměłskeje kwality w serbšćinje […] hódnoćić« a z tym »šěrši zajim za serbskorěčne literarne tworjenje budźić a prestiž serbskeho wuměłskeho słowa zwyšić«.

W cyle hinašim konteksće zaběram so tučasnje ze zašłymi 35 lětami serbskeje literatury. Z wěstym zludanjom sej při tym wuwědomich, zo so hižo z 1990tych lět přeco zaso wo trěbnosći stipendijow za spisowaćelow rěči, dotal bjez wuspěcha. Zo wosebite myta za literarne teksty so wobmjezuja na ryzy spěchowanje dorosta a zo so namakane talenty potom trochu sebi samym přewostajeja – wuwzaće běchu wone tři literarne dźěłarnički LND, kotrež sym sama z wulkim produktiwnym wjeselom a wuspěchom wopytowała –, a wuwzaće su tež dźěłarnički Lubiny a Dušana Hajduk-Vjelkovića, kotrajž swěrnje kóždolětnje z pisacymi dźěłataj, hačrunjež bě a je woboje skerje na dorost w šěršim zmysle wusměrjene. Tež wubědźowanje wo najlěpši dramatiski tekst zwosta jónkrótne zarjadowanje. Zhonich w mojich slědźenjach, zo dawaše raz Literarne myto Domowiny, zo eksistowaše literarny muzej a zo so w klubowni Serbskeho domu a w druhim poschodźe Smolerjec kniharnje njeličomne zetkanja a rozmołwy wo serbskej literaturje přewjedowachu. Spisowaćeljo a na literaturje zajimowani so wuměnjachu a pisacym, kaž woni pozdźišo sami wo tym rozprawjeja, přidružichu so cyle připódla nowe ideje a inspiracije za swójske twórby.