Wustajeńca »Christina Grecojc – poezija pśirody« nam pokažo inspirěrujucu symbiozu dweju kulturowu

Z Chóśebuza. Aktualna wósebna wustajeńca w chóśebuskem Serbskem muzeju wulicujo tšojenje jatšownych jajow a hyšći wjele wěcej ako to. Což how se wulicujo, jo wósebne tšojenje zwězanos-ćow. Symbolowa rěc na tradicionelnych serbskich jatšownych jajach stupa do dialoga z awstralskimi dot-paintingami, kótarež wopśimjeju rowno tak bogatu a spóźiwabnje pódobnu symbolowu rěc – tak my nadejźomy uniwersalnu, cłowjesku rěc. Wuměłcowka, kótarejž mamy za to se źěkowaś, až nam na jadnoraznu wašnju zmóžnijo, taku wušej 15.000 kilomejtarjow pśesegajucu rezonancu dožywiś, jo Christina Grecojc (Grätz). Jeje wustajeńca, ako jo se 21. měrca wótwóriła, ma titel »Christina Grecojc – poezija pśirody«.

»Pśez wuměłstwo a specielnje pśez symbole móžomy se uniwerselnje dorozměś. A to mam za pśeliš wjelicne«, groni Christina Grecojc. To jo wopšawdu fasciněrujuce, se tak pšawje do togo zamysliś. A teke Gabriele Grubowa, wjednica fachowego wobłuka za kulturu w chóśebuskem měsćańskem zastojnstwje, kótaraž jo lawdaciju k wernisažy źaržała, jo toś ten aspekt uniwersalneje symboliskeje rěcy wósebnje wuzwignuła, rozwijajuca mysli wokoło dypka ako kóńc a zachopjeńk. »Něco wugótowaś z dypkami a smužkami jo źěl nejstaršych wuměłstwow. Jo spóźiwabne, až take małe znamješko jo taki mócny wugótowański srědk!« Pśeto akle we wězbje, gromaźe z wjele drugimi strukturnymi źělkami dostanjo jadnučki dypk abo smužka zmysł – gaž jo źěl wěstego mustra.