»Mějach jónu són. Widźach so hižo zjednoćena z tym, kotremuž moja wutroba słušeše. Wón ju zacpě, a ja sym dołho hižo nawuknyła tute zbože za zańdźene wobhladować, a wutroba je so spokojiła, tola třepota před tym časom, hdyž budźe wón druhej słušeć... My mamy so z cyłej prócu a mocu za to starać, zo bychmy knjejstwo na nas samych dóstali...«

Tute linki sćele Herta Wićazec (1819–1885) – prěnja serbska ludowa basnica – z listom 6. januara 1850 přećelej Janej Bohuwěrej Mučinkej (1821– 1904). Napisała je tehdy 31lětna tutón són dwě lěće młódšemu wučerjej. Zeznałoj staj so wonaj w času předměrca lěta 1841 a staj sebi listy a basnje pisałoj. Wona podpisa je z jasnym předmjenom a wón pod pseudonymom Horisław. Wobaj staj swoje poetiske dźěła w němskej a serbskej rěči pisałoj a wozjewiłoj. Wot Wićazec su dwanaće basnjow a šěsć prozaiskich spisow znatych. Tež hdyž su z jeje pjera mjenje basnjow hač wot jeje tehdyšeho přećela znate, je tola dóstała w rjedźe Serbskeje poezije 1993 (čo. 32) zběrku, kotruž je Róža Domašcyna zestajała.

Basnjow Horisława je we woběmaj rěčomaj wjac. Jenička zběrka, kotraž so jeho basnjam poradźi, je němskorěčna ›Knospen, Blätter und Blüten‹ z lěta 1898. Mučink, młody wučer, běše w času narodneho wozrodźenja towaršnostnje aktiwny, słušeše k załožerjam Maćicy Serbskeje a podpěrowaše němske a serbske towarstwowe žiwjenje. Wulce wobkedźbowanu twórbu ›Hribowčenjo abo politiske powědančko z nětčišich časow‹ je jako 28lětny spisał. Z wozjewjenjom pak njeměješe jenož wjeselo, wosebje hladajo na reakciju swojeje wyšnosće. Ze zmandźelenjom J. B. Mučinka z Julianu Dammec (pochadźacej z Königsteina) 1854 so wšón kontakt mjez njom a Wićazec po třinaće lětach raznje skónči.