Pó wobšyrnych twaŕskich źěłach we wustajaŕnjach jo se Słowjańske groźišćo Raduš kóńc awgusta 2020 nowo wótwóriło. Archeologowka Katharina Schmeiduch jo wót julija wědomnostna sobuźěłaśeŕka w muzeumje, kótaryž do města Wětošowa słuša. Katrin Čornakec jo se z njeju rozgranjała wó jeje wuwiśu, wó archeologiji a nadawkach na jeje nowem měsće statkowanja.
Kak jo se Waša zagórjetosć za archeologiju zbuźiła?
Mójej starjejšej w Barlinju stej měłej stare wěcy a meble. Z nima som teke pśecej rada do muzejow šła, wónej pak njejstej žednogo archeologiju-spleena měłej. Weto smy byli na pśikład w Prignicy, aby sebje woglědali ten kralojski row wót Seddina. Abo dopomnjejom se na bagnowe śěła w Dolnosakskem krajnem muzeju w Hannoverje. Mimo togo som z nima cesćej była na srjejźowěkowych markach a stakim pśistup do toś teje sceny dostała. Mój zajm za starodawne wěcy njejo žednje pópušćił. Togodla som se rozsuźiła za studium archeologije na Lichej uniwersiśe w Barlinju. Pópšawem som kśěła pśecej wence źěłaś, sama pytaś za namakankami a je na swětło pśinjasć, dokumentěrowaś a wó tom pśemyslowaś. A pśez wurywanja za cas mójogo studiuma, źož som źěłała we wuglowych jamach a we wobceŕku nastawajuceje trase za płun OPAL a Łužycu bližej zeznawała, som starcyła na temu zukowe šćerkotawy (Tonrasseln). Wóni su byli pón teke tema mójogo magisterskego a mójogo doktorskego źěła, kótarež něnto pišom.
