Hudźba, kotraž wo tym powěda, štož čłowjek najbóle trjeba

artikel pógódnośiś
(0 )
Čłonojo skupiny Hudacy: wotlěwa Kamil Niemiec, Anna Kwas, Andrzej Baran, Jarek Mazur a Jakub Augustyn -Popek  Foto: Hudacy/Jarek Mazur Čłonojo skupiny Hudacy: wotlěwa Kamil Niemiec, Anna Kwas, Andrzej Baran, Jarek Mazur a Jakub Augustyn -Popek Foto: Hudacy/Jarek Mazur

Jako prašach so loni w dowolu swojich hosćićelow w pólskim wojewódstwje Podkarpacie w Niskich Beskidach za łemkowskej hudźbu, to mi wutrobnje doporučichu hudźbu skupiny Hudacy. Něšto pozdźišo běchu hudźbnicy po puću we Łužicy a mějach składnosć, so z jich nawodom a akordeonistom Jarekom­ Mazurom rozmołwjeć.

Hrajeće hudźbu z Podkarpatskeje?

Naša hudźba je z Karpatow. Hačrunjež pak je so słowo Podkarpacie mjeztym přiwzało, je njewužiwamy, dokelž je kumštne a poćahuje so na administratiwne dźělenje. My pak njepowołujemy so w swojim hraću jenož na hudźbu, ale tež na prjedawši čas. Prajimy, zo hrajemy hudźbu z Galiciskeje a z Karpatow. Galiciska je trochu kaž naša mała wótčina, dźěl Pólskeje, kotryž běše něhdy pod knježerstwom Awstriskeje. Kejžor knježeše hač do 1916 a hdyž běch mały, to dopominachu so ludźo pola mnje na wsy na to, zo běše najlěpje za čas kejžora. Wšako bě daloko preč, njeje mylił a njejsmy jeho zajimowali, wšojedne hač Polacy abo Rusinojo. Hišće w šěsćdźesatych lětach wisaše pola ludźi na sćěnje portret kejžora, dokelž dopominachu so ludźo na časy před wulkimi wójnami, kotrež započachu so hakle po jeho smjerći.

Galerija

Gelesen 3389 mal Letzte Änderung am pětk, 25 januar 2019 07:36