Prěni nalětni dźeń

artikl hódnoćić
(0 )

Srěbaj do so prěnje pruhi,

prěnje pruhi nalěća!

Ćopło słónco tebi swěći

smějka so do wobliča.

Hlej, kak jasne naraz njebjo

leži módre nad zemju,

pod nim stawa po-zywajo

trawa něžna na polu.

Wóń wo zymnoće a sněhu

dawno wottawa je wša.

Nětko nós ma wónjow reju,

prudźi z kóždoh´ kućika.

Byrnjež lipa hišće naha

pódla tebje zrudna steji,

bórze pak so pyši rjana

z krónu krasnej w meji,

ze zelenymi łopjenami,

ze złoćanymi keluškami.

Potom šumi z hałuzami

nad našimi hłowami.

Rozhladuj so mikotace

woko, hladaj do kraja!

Dźiwaj so tej Božej stwórbje,

wokoš wšitke stworjenja!

Přetož stanyło tu nowe

ze spara je žiwjenjo,

štož bě mortwe, je nětk čiłe,

zdrasći sebi nalěćo.

Ničo nětko na tej zemi

njebjerje mi wokomik,

čas je sprostnył, časnik steji,

njeskazy mój zboža křik.

 ANNAMARIA ZAHONOWA

Galerija

Gelesen 524 mal Letzte Änderung am njedźela, 31 měrca 2024 23:59