»Křižowy puć je we wuměłskich stawiznach často jewjacy so motiw. W minjenych lětach sym sama tajki cyklus zdźěłała, při čimž nochcych w tym zwisku husto dominowacu baroknu wobrazowu rěč nałožować, ale wuraznje načasnu perspektiwu wotbłyšćować. Na kóncu křižoweho puća, takrjec jako zakónčenje, steji klasiska pieta, potajkim syn Boži w rukomaj swojeje maćerje – inspiracija to za njeličomnych wuměłcow«, rozjimuje Isa Bryccyna titulnu twórbu aprylskeho Rozhlada. W lěće 1963 w Jenje rodźena molerka a grafikarka dźěła mjeztym hižo skoro dwaj lětdźesatkaj we wotrjedźe za zhotowjenje Ludoweho nakładnistwa Domowina. Jeje wuměłske ćežišćo zwonka jeje powołanja tworitej hłownje akwarele a kaligrafija.
